นักวิทยาศาสตร์มอง ความรัก เป็นเรื่องของอารมณ์ที่เกิดจากสารเคมีในสมอง ไม่ใช่เรื่องของโชคชะตา บุพเพสันนิวาส หรือฟ้าลิขิต ทั้งนี้ได้มีการแบ่งความรักออกเป็น 3 ขั้น ลองไปอ่านแต่ละขั้นของความรัก พบว่ามีช่วงโรแมนติกที่แตกต่างกันออกไป แต่ยังเชื่อมโยงกับฮอร์โมนที่แตกต่างกันด้วย! แล้วคุณอาจจะเข้าใจความรักมากขึ้นก็ได้นะ
ขั้นที่ 1 : ความต้องการทางเพศ – เทสโทสเทอโรน และเอสโทรเจน
สมองจะหลั่งฮอร์โมนเพศ เทสโทสเทอโรน และเอสโทรเจนมากขึ้น เมื่อเอสโทรเจนในร่างกายเพิ่มสูงขึ้น ผู้หญิงมักจะแสดงท่าทีที่เป็นการดึงดูดฝ่ายตรงข้าม อย่างการใช้สายตา หรือท่าทาง
ส่วนในผู้ชายเมื่อเทสโทสเทอโรนเพิ่มระดับสูงขึ้น มักจะมีแรงขับเคลื่อนทางเพศมากขึ้น และทำตัวเป็นสุภาพบุรษมากขึ้น จึงทำให้พวกเขามีแรงดึงดูดต่อเพศตรงข้ามมากยิ่งขึ้น จึงเป็นสาเหตุของคำว่า รักแรกพบ
ขั้นที่ 2 แรงดึงดูด – อะดรีนาลีน โดปามีน และเซโรโทนิน
เมื่อได้พบเจอคนที่ถูกใจ เราจะรู้สึกตื่นตาตื่นใจ ตื่นเต้น ร่างกายอบอวลไปด้วยฮอร์โมนแห่งความสุขราวกับตกอยู่ในภวังค์ อะดรีนาลีน จะถูกหลั่งออกมาโดยต่อมหมวกไต
สิ่งที่ตามมาคืออาการ เหงื่อแตกพลั่ก ใจเต้นแรง โหวง ๆ ในท้อง นอกจากนี้ยังมีงานวิจัยระบุว่า มีบางอย่างสัมพันธ์กันระหว่างอะดรีนาลีนกับแรงดึงดูด นั่นคือ อะดรีนาลีน ในร่างกายยิ่งสูงเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้คนคนนั้นมีแรงดึงดูดมากเท่านั้น
โดปามีนกับเซโรโทนิน ที่ได้ชื่อว่าเป็นฮอร์โมนแห่งความสุข จะถูกหลั่งออกมามากขึ้นเมื่อเราเจอคนที่ถูกใจ
โดปามีน จะกระตุ้นความปรารถนาและความต้องการสิ่งตอบแทน ร่างกายจะรู้สึกมีพลังงานมากขึ้น ความอยากอาหารและต้องการการนอนหลับน้อยลง มีใจจดจ่อกับสิ่งหรือคนที่สนใจมากกว่าปกติ ต้องการความสนใจมากขึ้น ทำให้รู้สึกตื่นเต้นและแฮปปี้ในเวลาเดียวกัน
เซโรโทนิน สารเคมีที่เกี่ยวข้องกับเรื่องของอารมณ์ ความสุข ความเจ็บปวด ความอยากอาหาร ความต้องการทางเพศ การนอนหลับ และการรับรู้ต่าง ๆ เป็นสารเคมีที่ทำให้อารมณ์ดี แต่จะออกฤทธิ์เช่นเดียวกับโคเคน นั่นคือ ทำให้เกิดการเสพติดได้เหมือนกัน คุณจะคิดถึงแต่คนนั้น จิตใจจดจ่อที่เขาเพียงอย่างเดียว
ขั้นที่ 3: ความผูกพัน – ออกซิโทซิน และวาโซเพรสซิน
ฮอร์โมนแห่งความผูกพัน ออกซิโทซิน และวาโซเพรสซิน
ออกซิโทซิน หรือ ฮอร์โมนแห่งรัก (love hormone) ฮอร์โมนแห่งการกอด (cuddle hormone) และฮอร์โมนแห่งความเชื่อใจ (trust hormone) เพราะทำให้เกิดความรัก ความผูกพัน และความเชื่อใจซึ่งกันและกัน
วาโซเพรสซิน ความสัมพันธ์ระยะยาว ในคู่รักที่มีความสัมพันธ์แนบแน่น เป็นเรื่องของความผูกพัน เป็นสารที่ถูกหลั่งออกมาหลังจากคู่รักมีเพศสัมพันธ์ แต่ถ้าวันใดที่วาโซเพรสซินในร่างกายลดระดับลง ความสัมพันธ์ระหว่างคู่รักก็จะเริ่มบอบบาง และอาจทำให้เกิดปัญหาการนอกใจ ปัญหามือที่สามตามมา
ข้อมูลจาก: yourtango, scienceofpeople
