วันที่ 8 มีนาคม 2567 ที่บ้านแห่งหนึ่ง ในต.สระตะเคียน อ.เสิงสาง จ.นครราชสีมา คุณยายแดง คลองผักแว่น อายุ 77 ปี หญิงชราพิการทางสายตา อาศัยอยู่กับ “น้องแป้ง” เหลนวัย 4 ขวบ เพียงลำพังมานานกว่า 2 ปีแล้ว ต้องอยู่อาศัยภายในบ้านชั้นเดียวกึ่งปูนกึ่งไม้ที่ชำรุดทรุดโทรม คุ้มแดดคุ้มฝนได้เพียงเท่านั้น ไม่รู้จะพังลงเมื่อใด ซึ่งแต่ละวันจะยังชีพด้วยเงินสวัสดิการจากทางภาครัฐ เป็นเบี้ยยังชีพคนชราและผู้พิการ รวมกันเดือนละ 1,500 บาท เลี้ยงชีวิตสองชีวิต ที่แทบจะไม่เพียงพอในแต่ละเดือน ต้องไปหยิบยืมข้าวของจากร้านค้า และเพื่อนบ้านรอบข้างที่พอมีน้ำใจแบ่งปันมาให้ตลอด
ซึ่งคุณยายแดง มีลูก 3 คน คนโตเป็นผู้ชาย แม้ว่าตอนนี้จะอยู่บ้านใกล้กัน แต่ก็มีอาการป่วยจิตเวช ไม่สามารถหาเลี้ยงดูแลได้ ส่วนลูกคนรองเป็นหญิง แต่งงานมีครอบครัว มีลูก 3 คน แยกไปอยู่กับสามีที่ต่างจังหวัด และคนสุดท้องเป็นผู้ชาย แยกไปอยู่กับภรรยา ไม่สามารถติดต่อหลายปีแล้ว ส่วนน้องแป้งวัย 3 ขวบที่อยู่ด้วย เป็นลูกของหลานชายที่นำมาฝากให้ตนซึ่งเป็นย่าคอยดูแล เมื่อประมาณ 2 ปีก่อน จนปัจจุบันไม่มีการติดต่อกลับมาถามสารทุกข์สุขดิบเลยสักครั้ง ทำให้ต้องอาศัยอยู่กับเหลนเพียงลำพังอย่างที่เห็น
คุณยายแดง เล่าให้ฟังว่า หลานชายซึ่งเป็นพ่อของน้องแป้ง นำน้องแป้งมาฝากเลี้ยงเอาไว้ตั้งแต่น้องแป้งยังแบเบาะ จากนั้นก็เงียบหาย ไม่ติดต่อกลับมาเลย ทำให้ตนต้องเลี้ยงน้องแป้งเพียงลำพังมาโดยตลอด แม้ว่าตาจะพิการมองเห็นเพียงแค่เงาดำๆ เท่านั้น ก็ต้องดูแลกันไป โดยอาศัยเงินเบี้ยยังชีพคนชราและผู้พิการ รวมกัน 1,500 บาท ซึ่งไม่เพียงพอ เพราะลำพังแค่ค่าน้ำค่าไฟก็หมดไปแล้วเกือบครึ่ง ทำให้การดูแลเหลนทำได้ตามอัตภาพเท่านั้น จะหุงหาอาหารก็ต้องใช้มือคลำเอา อาศัยจำว่าเครื่องไม้เครื่องมืออยู่ตรงไหน เวลาทำกับข้าว แม้ว่าจะกลัวเกิดอุบัติเหตุอยู่บ้าง แต่ก็ต้องจำใจทำ เพราะไม่ทำก็ไม่ได้กิน วันไหนเงินหมด ก็ต้องไปขอยืมร้านค้า ติดเงินเอาไว้ก่อน บางครั้งก็มีเพื่อนบ้านหยิบยื่นมาให้ เพราะรู้ว่าครอบครัวเราลำบาก
คุณยายแดง บอกอีกว่า เวลาจะไปไหนมาไหน ก็ได้น้องแป้งเป็นคอยจูงพากันไปสองทวดเหลน แม้ว่าน้องแป้งจะอายุเพียง 3 ขวบ แต่ก็สามารถแบ่งเบาภาระได้บ้าง ยิ่งทำให้ตนรักและเป็นห่วงเหลนคนนี้ดั่งดวงใจ ส่วนลูกทั้ง 3 คน คนโตก็ป่วยมีอาการทางจิตเวช คนรองก็แยกไปมีครอบครัวอยู่ไกล รายได้ก็ไม่ค่อยดีและมีลูก 3 คนที่จะต้องดูแล ส่วนคนสุดท้อง นานๆครั้งจะติดต่อมา แต่ก็ไม่ได้ส่งเสียอะไร ก่อนหน้านี้ลูกสาวคนรองเคยขอร้องให้ไปอาศัยอยู่ด้วยกัน แต่ตนเห็นว่าลูกภาระมากพออยู่แล้ว และยังมีเหลนอย่างน้องแป้งอีกคน จึงไม่อยากสร้างความลำบากใจให้กับลูกสาว
ตอนนี้น้องแป้งเป็นคนที่สำคัญเหนือสิ่งอื่นใด อยากให้ได้เรียนหนังสือสูงๆ เพื่อให้มีความรู้ติดตัว สามารถดูแลตัวเองได้ยามเติบใหญ่ ตนไม่รู้ว่าจะอยู่ดูแลน้องไปได้นานแค่ไหน เพราะแก่ชรามากแล้ว ยิ่งคิดก็ยิ่งอดห่วงไม่ได้ว่า หากตนสิ้นบุญไปแล้ว เหลนสาวคนนี้จะอยู่ต่อไปอย่างไร ใครบ้างจะมาช่วยดูแล ทุกวันนี้ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กสันติสุข สังกัดองค์การบริหารส่วนตำบลสระตะเคียน ได้รับน้องแป้งเข้าดูแล แม้ว่าวัยจะยังไม่ถึงเกณฑ์ แต่ทุกคนต่างทราบดีในความยากลำบากของครอบครัว ทางศูนย์พัฒนาเด็กเล็กฯ จะจัดครูผู้สอนผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันมาดูแลน้องแป้งถึงบ้านแทบทุกวัน จะอาบน้ำ แต่งตัว ไปรับไปส่ง รวมทั้งซักผ้าให้ เพราะสงสารยายแดงฯ ที่สุขภาพร่างกายไม่แข็งแรง ตามองไม่เห็น และอายุมากแล้ว
ด้านนางโสภิณ โยกระโทก และ น.ส.จีรภา ชมนาวัง คุณครูผู้ดูแลเด็กภายในศูนย์เด็กเล็กสันติสุข กล่าวว่า ครอบครัวของน้องแป้งลำบากอย่างมาก เพราะคุณยายแดง ก็มองแทบไม่เห็น เรียกว่าบอดเลยก็ได้ ตอนนี้ครูทำได้แค่คอยดูแลน้องแป้งตอนที่มาอยู่ในศูนย์ฯ แบ่งเบาภาระเพิ่มเติมด้วยการไปรับไปส่ง จัดอาหารที่เหลือจากที่เด็กกิน ฝากไปให้บ้างในบ้างครั้ง
หากไม่มีก็จะลงขันซื้อหาไปให้เพื่อลดภาระค่าใช้จ่ายของคุณยายแดงให้ได้มากที่สุด ส่วนน้องแป้งเอง ก็เป็นเด็กที่รักทวดมากๆ มาอยู่ที่ศูนย์แรกๆ จะอยากกลับบ้าน และบ่นคิดถึงเป็นห่วงทวดอยู่ตลอดเวลา ดูแล้วน้องน่าจะรักทวดมาก แสดงให้เห็นถึงความกตัญญูอย่างเด่นชัด และมีไหวพริบปฏิภาณ เรียนรู้ได้เร็วหากเทียบกับเด็กวัยเดียวกัน ถือว่าอยู่ในเกณฑ์ที่ดีมาก คาดว่า ถ้าได้รับการดูแลบ่มเพาะอย่างถูกต้องและดีพอ น้องแป้งจะเติบโตขึ้นมาเป็นอนาคตสำคัญของประเทศชาติได้อย่างแน่นอน แต่ตอนนี้ ยังไม่รู้ว่าน้องแป้งจะมีโอกาสนั้นหรือไม่ ก็ได้แต่หวังว่าในอนาคต น้องแป้งจะมีโอกาสที่ดีมากกว่านี้ในสักวัน
สำหรับท่านใดที่มีจิตเมตตา ต้องการช่วยเหลือหรือให้การสนับสนุน สามารถสอบถามข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ น.ส.จีรภา ชมนาวัง เบอร์โทรศัพท์ 095-2684837 หรือช่วยเหลือผ่านบัญชีธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตร ชื่อบัญชี นางแดง คลองผักแว่น เลขที่บัญชี 010912710297
