เรื่องย่อตี๋ใหญ่ ดับ ดาวโจร ตอนที่3 ออกอากาศ (2 ก.พ. 59)
ความเดิมตอนที่แล้ว : ตี๋ใหญ่พายุทธเข้าไปเย็บแผลกับฟ้าไซเรนมองน้องในห้องไอซียูไอศครีมละลายเนสปลอบใจไซเรนมิลค์เป็นตี๋ใหญ่แขวนคอคู่กันพ่อไซเรนตาย /ภาพตี๋ใหญ่ที่หน้าเปื้อนเลือดคุยกับเรนให้พ่นยา
มุมต่างๆของวัด ป้ายศาลาว่าวันนี้งานศพครอบครัวไซเรนเสียงระฆังเพลดังเเก๊งค์ๆๆๆๆ ไซเรนนอนอยู่ซอกข้างศาลาสะดุ้งตื่น เหงื่อเต็มตัวสภาพไซเรนโทรมมาก มีเสียงพัดลมครางหึ่ง เรนมองไปเห็นหลวงพ่อตีระฆังเพล ไซเรนรู้สึกตัวว่าอยู่ที่วัด เสียงเคาะระฆังที่ยังดังถี่ขึ้น
จักรเดินเข้ามาในศาลา เอาเงินให้คนดูแลศาลา (ชุดกากี)
ไซเรนเดินเหม่อเข้าไปในศาลามองรูปพ่อและแม่ น้อง โลงสามโลงเรียงกัน
ไซเรน (งึมงำ เพ้อ)”แม่…ผมไม่อยากมีลมหายใจอยู่ตรงนี้คนเดียว.. (เศร้ามาก)พ่อ..บอกผมใครเป็นคนทำครอบครัวเรา ”
เนส (ซื้ออาหารกล่องมา) “ไซเรน ไปกินข้าวกันนะ.. เราซื้อข้าวมากินด้วยกัน”
เนสเดินเข้ามาจูงแขนไซเรน จักรเดินเข้ามา
จักร “ท่านอัศวิน ให้ผมมาดูก่อนว่ามีอะไรขาดเหลือรึเปล่าแล้วก็ท่านฝากจดหมายมาด้วย”
เนส ไหว้ขอบคุณ (เราจะเห็นว่าจักรแอบดูการมาของกลุ่มบัญชา)
เรนวางกล่องข้าว บัญชา จ่าแดง น้ำผึ้ง เข้ามาในศาลา
บัญชา “เสียใจด้วยนะ”
ไซเรน (นิ่ง แล้วก็พยักหน้า)
บัญชา “ศพพ่อเรา ทางกรมตำรวจจะจัดการให้อย่างสมศักดิ์ศรี”
ไซเรนนิ่งพยายามข่มอารมณ์โกรธ บัญชามองเห็นซองจดหมายที่มีตราประทับบริษัทรักษาความปลอดภัย
น้ำผึ้ง “จากบริษัทของพลตรีอัศวิน ที่พ่อเราไปรับจ๊อบนี่” (หยิบซองมาดู)
ไซเรน (ดึงซองกลับมา) “จดหมายแสดงความเสียใจ”
บัญชา “พ่อเธอทำงานกับ เอสจีซิเคียวริตี้มานานเท่าไหร่แล้ว”
ไซเรน “ก็เคยมีคนมาถามผมก็ตอบไปหมดแล้วไง คุณก็ไปถามเอาจากตำรวจที่เค้าสอบผมสีจับคนที่ฆ่าพ่อผมได้ยังห๊ะ ตอนนี้ควรจะไปไล่จับคนที่มันฆ่าพ่อผมมั้ยมัวแต่มาถามอะไรซ้ำๆ ซากๆ”
จ่าแดง (เห็นใจ แต่พูดตักเตือน) “เราถึงต้องการข้อมูลไง แต่มันต้องใช้เวลา ไอ้หนู”
เนส “เพื่อนหนูให้ข้อมูลไปหมดแล้ว…อย่าถามอะไรอีกตอนนี้เลยนะคะ หนูขอร้อง”
น้ำผึ้ง “น้องไม่ค่อยให้ความร่วมมือเลยนี่”
ไซเรน “..โคตรผมตายยกบ้าน ยังต้องการอะไรจากผมอีก”
จ่าแดง “พวกเดียวกัน ใจเย็นๆ”
บัญชา “พนักงานสอบสวนบอก เราให้การว่าจำหน้าคนร้ายไม่ได้”
ไซเรน (สบตาบัญชา) “ครับ!”
ตี๋ใหญ่ดับดาวโจร
ตึกแถวโทรมๆแห่งหนึ่ง สต๊อคช๊อตเห็นบรรยากาศรอบๆที่พักของเชนตรอกทางเดินจักรเดินหยุดหน้ากล้องรับโทรศัพท์จากอัศวิน
จักร “ครับท่าน ข้อมูลจากท้องที่ เบื้องต้นพี่ยุทธเสียชีวิตจากการถูกรัดคอ ขาดอากาศหายใจที่เกิดเหตุมีคราบยาเสพติดกระจายอยู่ผมกำลังเช็คอยู่ครับลูกแกไม่ได้บาดเจ็บอะไรส่วนที่เงินโดนปล้นไปก็ยังไม่โผล่ที่ไหนเลย หมายเลขธนบัตรมันเรียงเพราะพึ่งไปเบิกมาใช้เมื่อไหร่เราเจอแน่ครับ”
บัญชา “จำไม่ได้หรือว่าอยากลืม ที่เธอเป็นคนให้การกับพนักงานสอบสวนไปว่า..พ่อเธอถูกแขวนคออยู่กับอีกคนคนร้ายที่พวกมันเรียกกันว่าตี๋ใหญ่โดยที่คนร้ายอีกคนที่ชื่อแฟรงค์กี้ เป็นคนแขวนคอทั้งคู่ มันสู้กันทำให้พ่อเธอโดนรัดคอตายคนที่ชื่อตี๋ใหญ่ยิง แฟรงค์กี้ตายเธออยู่กับพวกมันเกือบทั้งคืน จำหน้ามันไม่ได้เลยเหรอ”
ไซเรน“มันปิดตาผม พอเปิดตาหน้ามันมีแต่เลือด .. “
อัศวินเข้าห้องไปปลุกมิลค์ อัศวินเคาะห้องมิลค์สะดุ้งเอามือกวาดคราบผงทิ้งพูดกับมิคล์ด้วยปลุกอย่างอ่อนโยน โทรศัพท์ไปด้วย
อัศวิน “ตื่นได้แล้วลูก วันนี้มีเรียนไม่ใช่เหรอ”
อัศวิน “ตี๋ใหญ่ แฟรงค์กี้”
จักร “เด็กจำหน้าคนร้ายไม่ได้ และก็ไม่มีศพ”
อัศวิน “โอเค ตามต่อไป เย็นนี้ไปงานศพกัน …(กับมิลค์) เป็นไงไม่สบายรึเปล่าลูก”
น้ำผึ้ง “แล้วทำไมยังไม่พบศพคนร้ายเลย มันหายไปเองได้เหรอ”
ไซเรน “นั่นมาหน้าที่พวกคุณที่ต้องไปสืบให้รู้ไม่ใช่เหรอ”
จ่าแดง “เอาดีๆ มันต้องมีเค้าโครงมั่ง จะได้ให้คนมาสเก็ตซ์”
ไซเรน “ผม. จำ. ไม่ได้”
น้ำผึ้ง (เอากระบอกตรวจฉี่เล็กๆ วางลงตรงหน้าไซเรน) “ขอส่งฉี่เธอไปตรวจ”
ไซเรน (มอง เคืองๆ)
จ่าแดง “ทำตามหน้าที่น่ะไอ้หนู”
ไซเรน “สงสัยว่าผมเล่นยา?”
น้ำผึ้ง “จะทำที่นี่ หรือจะไปทำที่กรม”
ไซเรน (แค่น ขำในชะตากรรม)
บัญชา “มันจำเป็น เพราะคดีนี้ มันมียามาเกี่ยวข้องด้วย”
ไซเรนยังไม่ตอบว่าเขาจะยอมตรวจฉี่มั้ย
พาสเวิร์ด เด็กหนุ่มในชุดกางเกงขาสั้นเก่าซีดแต่สะอาดสะอ้าน ท่าทางเกือบจะเป็นเด็กออทิศติค เวลาพูดมักจะไม่ค่อยมองหน้าคน มีความสามารถพิเศษในการจดจำ มีการจำเป็นแบบรูปภาพ และความสามารถในการคำนวน และทุกอย่างที่เป็นตัวเลขเปิดตัวที่ร้านค้าพาสเวิร์ดคิดเงินให้ลูกค้าสองคนพร้อมกันโดยการชำเลืองมองขณะลูกค้าเก็บของใส่ถุง เจ้าของยื่นซองเงินเดือนในพาสเวิร์ดยิ้มรับไหว้ปรกๆ
พาสเวิร์ด (กับลูกค้าคนแรก) “429 บาท (หันไปมองของลูกค้าคนที่สอง) 890 บาท”
ลูกค้าคนแรกจ่ายเงิน คนที่สองเพิ่มของพาสเวิร์ดเพิ่มตาม มีเจ้าของร้านท่าทางใจดียืนดูอยู่
พาสเวิร์ด “921 956”
ลูกค้า (สนิทกัน แกล้งเอาของเข้าๆออกจากถุง) “เธอทำได้ไงห้ะพาสเวิร์ด”
พาสเวิร์ด “ก็..ก็บวกเลขเฉยๆไม่มีไรยาก 980 บาท”
ลูกค้า “ติดกระดุมยากกว่าเนอะ”(หัวเราะเขินๆ)
กล้องเห็นกระดุมเสื้อที่ติดสลับกันของพาสเวิร์ด เชนเข้ามา
เชน “พอดีวันนี้ผ่านทางนี้ ไปกินข้าวกัน..หิวแล้ว”
พาสเวิร์ดยิ้มดีใจ เชนเอื้อมมือมาปรับกระดุมให้เข้าที่
เชน “บอกแล้วไง ว่าให้เริ่มติดเม็ดบนเม็ดแรกก่อนแล้วที่เหลือก็จะถูกเองไง”
พาสเวิร์ด “ไปๆ… เอาเงินให้เฮียแปบนึง”
ระหว่างเดินถือสมุดตัวเลข ขายของพาสเวิร์ดเดินไปเอานิ้วไล่ตัวเลขแถวยาวไป พอเดินถึงเขียนยอดเสร็จพอดี
เจ้าของร้านค้า “ขอบใจนะพาสเวิร์ด”
พาสเวิร์ดเอาซองเงินออกมาเดินนับแล้วเดินกลับไปหาเจ้าของร้านใหม่ เชนเดินมามองห่างๆ
ตี๋ใหญ่ดับดาวโจร
พาสเวิร์ด “เออผมไม่ได้วันละ 300 เหรอครับ”
เจ้าของร้านค้า “300 นะมันของคนปกติ แต่พาสเวิร์ดนี่ดีเป็นพิเศษเลยให้ร้อยนึงไง”
พาสเวิร์ดยิ้มนึกว่าชมตัวเอง พยักหน้าเห็นด้วยแล้วจะเดินออก เชนมาพอดี
เชน “พิเศษยังไง ต่างด้าวแม่งยังได้ค่าแรงเยอะกว่านี้อีก”
เจ้าของร้านค้า (เริ่มแสดงทาสแท้) “ก็มันปัญญาอ่อน”
เชน “แล้วมันทำงานให้เฮียได้เหมือนๆ คนอื่น รึเปล่า”(พาสเวิร์ดพยายามห้ามเชน)
เจ้าของร้านค้า “รับมันทำงานนี่ก็บุญแล้ว”
เชน “ไอ้เวิร์ดมึงเลิกทำเลย…ห่าวันละร้อย คิดเงิน ล้างส้วม ยกของเช็คสต๊อก
เฮียแม่ง!! ใจทำด้วยอะไรวะ ตอนเด็กๆแดกนมหมาปะเนี้ย ใจหมาจริงๆ”เฮีย ตบหัวเชน พาสเวิร์ดขวางโดนถีบล้ม เชนจะสู้แต่เฮียชักมีด พาสเวิร์ดจะหยิบซองเงินที่หล่น เฮียวาดมีดมา พาสเวิร์ดสะดุ้งไม่กล้าเอา )
เจ้าของร้านค้า “มึงออกไปเลย เนรคุณ
จักรเดินมาหยุดที่หน้าห้องนึง(ห้องแม่พาสเวิร์ด) จักรยืน ลูกน้องเคาะประตูเราจะเห็นตี๋ใหญ่นอนซุกอยู่มุมห้อง แผลเชือกรัดคอน่ากลัวเห็นชัด ตี๋ใหญ่สะดุ้ง
จักรเข้าไป จักรนั่งคุยกับแม่ที่ซ่อมจักรยานไปด้วยไปด้วย
จักร “มาก็จะแจ้งให้ทราบว่า ตอนนี้ยอดค้างจ่ายรวมเป็น สองแสนบาทไม่ส่งดอกมาสองเดือน ผมคงต้องขอคำตอบว่าจะ ชำระกันยังไงดีครับ”
แม่พาสเวิร์ด (งง) “ยืมมาสองหมื่นเองนี่”
จักร “ก็ดอกก็ไม่ส่ง ก็ทบต้นทบดอก และก็ค่าติดตามหนี้ก็ตามนี้แหละ”
ตัดเข้าไปในห้องตี๋ใหญ่แอบฟังอยู่
แม่พาสเวิร์ด(งง) ฉันจะไปหาดอกมาส่งวันนี้เลย แต่สองแสนมันไม่ไหวหรอกลดให้หน่อยเถอะคนทำมาหากินเหมือนกัน” พาสเวิร์ดกับเชนมาถึง พาสเวิร์ดไหว้สวัสดีจักร
จักร “ผมไม่ได้มาต่อรอง ผมมาเก็บเงิน”
จักร หมุนล้อจักรยานทำให้มือแม่เข้าไปบดกับจานเกียร์เลือดทะลักออกมา แม่กรีดร้อง เชน พาสเวิร์ด ตกใจ พาสเวิร์ดเข้ากอดเอวจักร เชนจะต่อย จักรปล่อยมือซัดเชนลงไปกอง (ด้วยเชิงที่เหนือชั้นกว่า) แล้วหันไปหาลูกน้องตัวเองที่ยืนงงอยู่
จักร “นี่มึงจะยืนดูกูอีกนานไม๊”
พาสเวิร์ดและเชนลุกขึ้นมา ลูกน้องจักรตามไปกระทืบพาสเวิร์ดและเชนต่อจักรนั่งลงคุยกับแม่ต่อ
จักร “นี่ถือเป็นการขัดดอกละกันนะ คราวหน้าวันที่สิบเจ็ด ถ้ายังไม่มี
ผมก็ไม่แน่ใจว่าจะเป็นขาข้างไหนของป้า ขอบคุณครับ”(จักรลุกออก) ถนนทางเดินจักรพูดกับลูกน้อง
จักร “เข้าใจแล้วใช่ไม๊ว่าต้องทำงานยังไง”
ลูกน้อง (พยักหน้างึกๆ)
จักร (ตะโกนใส่หน้า) “นี่เป็นงาน เป็นอาชีพของมึง
แล้วอย่าให้กูต้องมาทำงานโง่ๆ นี่อีก เข้าใจไม๊”
ตัดสลับ ภาพนิ่งที่ถูกถ่ายมา เป็นร่างยุทธ และมีร่องรอยของยาเสพติดที่ปาก (แฟรงค์กี้เอายาป้ายปากยุทธ)
น้ำผึ้ง “คงกลัวสุดๆ ถึงขั้นธาตุไฟแตกเลยนะ”
จ่าแดง “เคารพผู้ตายหน่อย”
บัญชา “ผลการตรวจฉี่ลูกชาย ไม่มีสารตกค้าง”
น้ำผึ้ง “ต่างกับพ่อ ผลตรวจเลือดพบว่า ใช้ยาเสพติดก่อนตายด้วย”
บัญชา “พ่อดีเด่นในสายตาลูก”(บัญชามองดูซองจากหมายของบริษัทรักษาความปลอดภัย ของอัศวินฉบับเดียวกันกับที่เจอ ตอนไปสอบสวนเรน)
จ่าแดง (มองจดหมาย) “คงไม่คิดจะเรียกผู้บังคับบัญชามาสอบสวนหรอกนะครับ”
บัญชา “บ้า ใครจะไปคิดสั้นอย่างงั้น ..”
จ่าแดงกับน้ำผึ้งโล่งอก
บัญชา “…แต่ถ้าเจอกันโดยบังเอิญก็อีกเรื่องนึงนะ”
น้ำผึ้งกับจ่าแดงอ่อนใจ เป็นห่วงบัญชา
น้ำผึ้ง“แกว่งเท้าหาเสี้ยนทำไม ตกลงเราตามเรื่องโจรที่ปล้นรถขนเงินหรือเจ้าของรถขนเงินกันแน่ แล้วเรื่องนี้ท้องที่ก็รับไป อยู่แล้วทำไมเราต้องมาตามดูอีกคะ”
บัญชา (..มองนิ่งๆไม่พูดอะไร)
เชนเข้ามา ในห้อง ลำคอตี๋ใหญ่เป็นรอยแดงเถือกพองอย่างน่ากลัว พาสเวิร์ด เชน อยู่ในสภาพที่โดนกระทืบมา(ต่อเนื่อง) เชนเดินมานั่งลง(แต่ยังไม่เห็นทั้งคู่เห็นแต่ตี๋ใหญ่)
เชน (ดูคอตี๋ใหญ่) “หนักเลยนะพี่คราวนี้”
ตี๋ใหญ่ (พยักหน้า) “แฟรงค์กี้”
พาสเวิร์ด ท่าทางซึมๆลงนั่งตาม
ตี๋ใหญ่ “ขอหลบที่นี่สักพัก …แต่ดูเหมือนไม่ใช่พี่คนเดียวที่โดนหนักนะ (ยิ้ม)มีอะไรกินบ้าง”
ตัดไปที่เชนพาสเวร์ดเยิ่นๆ ทั้งตี๋ใหญ่กับเชนแค่นยิ้มให้กันในชะตากรรมของตัวเองอัศวินเดินคุยมากับเรน ท่าทางจริงจัง
อัศวิน “พ่อเราเป็นคนซื่อสัตย์มาก นอกเวลาราชการก็ทำงานกับอามานาน”
อัศวิน “เสียใจด้วยนะ เรื่องพ่อ แม่ แล้วก็น้องด้วย”
ไซเรน (พยักหน้า แฟลชแบ็ค เห็นการตายของทุกคน)
ไซเรน “พ่อก็บอก ว่าคุณอามีบุญคุณ”
อัศวิน “รายงานว่าโดนแขวนคอ”
ไซเรน (พยักหน้า) “พ่อเผชิญหน้ากับความตายอย่างสมศักดิ์ศรีครับ”
อัศวินพยักหน้าฟัง แฟลชภาพ ยุทธ หลับตานิ่ง ก้าวขาลงจากที่เขย่งเหยียบ ขาดใจตายอย่างสงบ
ไซเรน (ช้ำใจ) “พ่อ ไม่กลัวความตายเลย”
เนส มองไปทางไซเรน เห็นไซเรนเดินแยกจากผู้คนไปสงบสติตามลำพังอีกมุมนึงของงาน บัญชา จ่าแดง จ่าแดง น้ำผึ้ง ยืนคุยกันอยู่
ฃจ่าแดง “อะไรทำให้ท่านคิดว่า ตี๋ใหญ่มันจะมา”
บัญชา “เอาอีกและพี่แดงทั่นเทินอะไร”
จ่าแดง “เออ ครับๆ คุณหนูเล็ก”
บัญชา “จ่า(ค้อนเล็กน้อย) ชื่อนี้พ่อผมเรียกได้คนเดียวครับ เรียกหัวหน้าก็ได้ฮะ ไม่รู้สิครับ เผื่อฟลุ๊คมั้ง”
น้ำผึ้ง “ซื้อหวย นั่นคือ เผื่อฟลุ๊ค แต่หนูรู้ว่าหัวหน้าไม่ใช่คนเล่นหวยแน่ๆ”
บัญชา “ไซเรนให้การว่า ตี๋ใหญ่เอายาพ่นขยายหลอดลมให้เค้าตอนใกล้ขาดใจ(แฟลชภาพไซเรนปัดยาตี๋ใหญ่)…มันน่าจะ มีความ รู้สึกอะไรอยู่มั่ง”
น้ำผึ้ง “สะใจ ทรมานให้ขมขื่น” (แง่ลบกับตี๋ใหญ่)
จ่าแดง “คนอยู่กันเพียบขนาดนี้ มันไม่กล้ามาหรอก”
บัญชา “ผมว่าไอ้นี่ ของจริง มันไม่กลัวหรอก”
บัญชามองไปรอบๆด้าน ไปทางอัศวินทางด้านอัศวินยืนให้สัมภาษณ์นักข่าวหลายสำนักอยู่ มีทั้งกล้องวีดีโอและภาพนิ่งอยู่ จักรไปพาไซเรนมายืนข้างอัศวิน
ออฟซีน เสียงนักข่าว“ท่านคะแล้วข่าวที่ท่านเป็นหุ้นหรือเจ้าของเอสจี ซิเคียวริตี้ จริงมั้ยคะ”
ตี๋ใหญ่ดับดาวโจร
อัศวิน (ตอบแบบจริงใจดูเหมือนเป็นคนดีจริง) “น่าจะเป็นการเข้าใจผิดหน่ะครับ ผมแค่เป็นที่ปรึกษาด้านความปลอดภัยเท่านั้น ครับ”
ออฟซีน เสียงนักข่าว“แล้วกรณีนี้ทางตำรวจดูแลอย่างไรบ้างคะ”
อัศวิน “ในขั้นต้นทางสำนักงานตำรวจแห่งชาติได้ช่วยเหลือเงินสวัสดิการและเงินฌาปนกิจศพครับ ส่วนผมในฐานะ ที่เป็นทั้งผู้ บังคับบัญชาในสายงาน และก็รู้จักดาบยุทธมานาน ไซเรนลูกชายของดาบยุทธ ที่ดำเนินรอยตามพ่ออยู่แล้ว เพราะปีนี้เขาสอบเข้าเรียนที่โรงเรียนนายร้อยตำรวจได้ ผมชื่นชมเค้ามาก(หันมองไซเรน) ก็จะขออนุญาตรับอุปการะด้วยทุนส่วนตัวของผมเอง และก็คิดว่ากรมตำรวจจะได้ตำรวจหนุ่มที่เป็นสายเลือดของตำรวจแท้ๆเพิ่มขึ้นอีกคนครับ”
นักข่าวถ่ายรูปแฟลซแว่บวับ ไซเรนมองช็อคไป
อัศวิน “สำหรับเรื่องการตามตัวคนผิดมาลงโทษนั้น ผมได้กำชับให้เจ้าหน้าที่ในท้องที่เกิดเหตุ ตรวจสอบและติดตามผู้กระทำผิดมาลงโทษให้เร็วที่สุดเพราะเป็นคดีที่สะเทือนขวัญประชาชนมากตำรวจยังอยู่ไม่ได้แล้วประชาชนจะอยู่กันอย่างไร”
อัศวินเดินจากไป ชำเลืองมองบัญชา อัศวินพยักหน้า รู้ดีว่ามันเป็นการท้าทายมากกว่า
สวดศพเสร็จแล้ว แขกมาร่วมงานทยอยกลับเกือบหมด
อัศวิน “อากลับก่อนนะ แล้วเรื่องที่กินที่อยู่ อาอยากให้เรามาอยู่ด้วยกันซะเลยจะได้ไม่ลำบาก”
ไซเรน (ชั่งใจ)
อัศวิน “ไม่ต้องเกรงใจ”
ไซเรน “ผมขอคิดดูก่อนก็แล้วกัน ขอบคุณครับ”
อัศวินกลับไป เรนเดินไปหน้าโลง เนสมาจับไหล่
เนส “วันนี้กลับไปนอนพักที่บ้านเถอะนะ พรุ่งนี้เราค่อยมาพร้อมกัน”
เรนพยักหน้า
ไซเรนลงจากแท็กซี่ เนสมองด้วยความเป็นห่วง
ตี๋ใหญ่นั่งมองเชือกผูกคอที่ติดมาพาสเวิร์ดออกมาจากห้องน้ำ มีปัญหากับการติดกระดุมอีกแล้ว เชนไปติดให้ตัดรับหน้าพาสเวิร์ดยิ้มให้
เชน “บอกแม่มึงด้วยนะว่าเลิกซื้อกางเกงแบบกระดุมให้มึงได้แล้ว..เพราะมันลำบากมาถึงกู”
ตี๋ใหญ่ยังคงมองเชือกแบบไม่สบายใจ ไม่สนใจลูกน้องเลย เชนกับพาสเวิร์ดมองหน้ากัน
ตี๋ใหญ่ “จัดการเรื่องที่บ้านเรียบร้อยมั้ย เชน”
เชน “ครับ ตอนนี้ผมเคลียร์หนี้สินที่บ้านทุกอย่างแล้วพี่
ขอบคุณพี่มากๆ เลย ถ้าไม่ได้พี่ผมคงไม่รู้จะทำไง” (ยกมือไหว้)
ตี๋ใหญ่ “เฮ้ย มันก็ส่วนของแกด้วยนั่นแหละ แล้วนี่” (มองไปทางพาสเวิร์ด)
เชน “พาสเวิร์ด ร้านจักรยานข้างล่างของแม่มันผมเช่าอยู่บนนี้เลย สนิทกัน มันช้าๆ หน่อยพี่ไม่มีไรแต่เรื่องตัวเลข กับความจำนี่ สุดยอด เห็นทีเดียวมันจำได้หมด”
พาสเวิร์ด “เออ..แต่ๆ ตกงานแล้วด้วย”
เชน “แล้วมึงจะปล่อยให้ไอ้เถ้าแก่นั่นกดขี่มึงงั้นดิ”
ทั้ง 2 ยังเถียงกัน
ตี๋ใหญ่ “แม่ยังเล่นหวย แทงบอลอยู่ป่ะ”
เชน “เลิกแล้วพี่ กลับไปทำนาที่บ้านที่สุพรรณแล้ว พี่อ่ะ โอเคป่ะ”
ตี๋ใหญ่ “สภาพนี้คงต้องอยู่นิ่งๆ สักพัก”
ไซเรน นั่งร้องไห้เหงาๆ มุมต่างๆ ของบ้านตามลำพัง มองรูปเก่า เขานั่งอยู่ในห้องที่เงียบเหงา เสียงออฟซีนความสุข เสียงพ่อ แม่ น้อง พูดคุยกันกับเขา ยังคงดังเเว่ว อยู่ภายในห้อง ที่ไม่มีใครอยู่อีกตอไปแล้วนอกจากตัวเขาเอง
ภาพในฝัน(อดีตที่พ่อตี๋ใหญ่ตายผสมกับพ่อไซเรนตาย)ไดนามิคคัท ภาพใต้น้ำ พรายผุดฟ่อง เราเห็นเป็นผู้ชายโดนจับกดน้ำตะกุยตะกาย คนร้ายเอาหน้าพ่อกดใส่กะละมังน้ำตื้นๆตาย กลางห้องรับแขก ภาพแคบๆตัดไปมา ภาพเท้าคนตะกุยตะกาย ดิ้นพล่านพรายน้ำเป็นฟอง
ภาพแคบที่หน้าเป็นพ่อของตี๋ใหญ่ถูกจับกดน้ำอยู่ สองมือถูกมัดไขว้หลังเอาไว้
ภาพแคบหน้าตี๋ใหญ่ในวัยหนุ่ม แอบดูอยู่ในเงามืด ทำอะไรไม่ถูกแทบบเสียสติ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเศร้าและความแค้น
ตัดไปเป็น เป็นยุทธพ่อเรนดิ้นขาดใจตาย และเสียงตี๋ใหญ่พร่ำขอโทษ
ตี๋ใหญ่สะดุ้งตื่น พบพาสเวิร์ดที่นั่งมองตี๋ใหญ่ในระยะที่ใกล้มาก
พาสเวิร์ด “โจ๊ก เดินไปซื้อในตลาด ไปกลับ หกร้อยสี่สิบห้าเก้า ใช้เวลา ยี่สิบเก้านาทีสิบวินาที ร้านเลขที่สิบสอง ทั้งตลาดมี หนึ่งร้อยห้าสิบแปดล็อกวันนี้เจ้กุ๊กล็อกสามแถวกลางไม่มาขาย แต่ไม่เป็นไรร้านนี้อร่อยกว่านะ”
(จัดแจงใส่จานให้อย่างขมักขะเม้น)ตี๋ใหญ่กำลังจะตักกิน
พาสเวิร์ด “พี่ๆขอยืมเงินได้ไม๊ครับ”ตี๋ใหญ่ มองงงๆ
เนสเดินมาพร้อมถุงปาท่องโก โจ๊กในมือ แปลกใจที่ประตูไม่ได้ล็อค เนสหายเข้าไปในบ้าน ได้ยินเสียงเรียกเรนอยู่ไกล เนสเดินออกหน้าตาเป็นกังวล เริ่มเดิน หาเรน ไปเจอเรนนอนอยู่แถวบันได
เนส “เรน เรน…อยู่ไหน… เรน…”
ไซเรน (พูดอย่างยากลำบาก อัดอั้น) “เราอยู่ในบ้านไม่ได้แล้วจริงๆ”
เนสมองอย่างเข้าใจ
เนส “กินอะไรซะหน่อยนะ นิดนึงก็ยังดี”
ไซเรน (เพ้อกับตัวเอง) “ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ พ่อเป็นคนดีจะตายแม่เป็นแม่ที่น่ารักที่สุด ตัวเล็กก็แค่หกขวบเอง”
เนสไม่รู้จะปลอบเรนอย่างไร
เนส “เรน .. เรนต้องมีสตินะ …เรนต้องมีชีวิตต่อไป
เหตุการณ์นั้น มันก็ผ่านไปแล้ว อย่าคิดมากเลยนะเรน”
ไซเรน “ผ่านไปโดยที่ยังไม่มีใครจับคนฆ่าพ่อได้เลย”
ไซเรนเห็นภาพหลอนเป็นภาพขาพ่อกระตุกอยู่ใกล้ๆ
ไซเรน (ข้องใจกับชะตาชีวิตของตัวเอง) “ยังไง.. พวกเค้าทำผิดอะไรคนเราทำดีทำไมไม่ได้ดี ทำไมต้องเหลือเราคนเดียวด้วยทำไมไม่ตายไปด้วยกันเลย อย่าคิดมากเหรอ!!โอเคเมื่อวานพ่อแม่น้องเราถูกไอ้โจรชั่วนั่นฆ่าวันนี้เราต้องบอกตัวเองว่าช่างมัน!! ชีวิตมันก็ อย่างนี้แหละ”
เนส (น้อยใจน้ำตาคลอ)“เราก็แค่ ห่วงเรนนะ เราไม่รู้จะพูดอะไรให้ไซเรน สบายใจ”
บัญชาที่นั่งรออยู่ชะเง้อมองรอการมาของอัศวิน แล้วทำเป็นเดินผ่านมาโดยบังเอิญ
บัญชา “เออ..จ่าแดง ไม่ได้ยิงปืนมากี่ปีแล้ว”
จ่าแดง “ไม่ได้ชักออกจากซองมาสิปปีแล้วมั้งครับ”
น้ำผึ้ง “สนิมเกาะ ลูกปืนด้านหมดแล้วมั้งลุง(ชะโงกหน้า)จุดสามแปด ลูกโม่หกนัด เฮ้อจ้ะเอาไรไปสู้กับโจรสมัยนี้ลุง
(ชักปืน กล็อกด้ามสีชมพูออกมา) นี่กล็อก18 นัด”
จ่าแดง “นี่ปืนหรือของเล่นเนี่ย”
บัญชา “งั้น เราหาเวลาไปซ้อมกันหน่อย”
จ่าแดง “งานนี้ถึงกับต้องยิงกันด้วยเหรอครับ”
น้ำผึ้ง (กับบัญชา) “มาแล้วคะ”
อัศวินกำลังลงจากรถประจำตำแหน่งที่มีตำรวจชั้นผู้น้อยขับรถเข้ามาจอด บัญชาเดินสวนออกไป
บัญชา (ทำความเคารพอัศวิน)
อัศวิน (พยักหน้าจะเดินผ่านไป หันมาทัก) “เมื่อวานเห็นน้องที่วัด น้องทำคดีเอสจีเหรอ”
บัญชา “อ๋อ..มิได้ครับท่าน ท้องที่รับไปครับ แต่ก็พอทราบเรื่องครับลูกน้องผมรู้จักผู้ตายครับ”
อัศวิน (สนใจบัญชา) “รีบอยู่รึเปล่า”
บัญชา “มิได้ครับ..”
อัศวินมองหน้าบัญชา
อัศวิน (พยักหน้า) “รูปคดีเป็นยังไงมั่ง”
บัญชา (หยั่งเชิง) “เท่าที่ทราบ ยังไม่มีอะไรคืบหน้าครับผม แต่..”
อัศวิน (สนใจ)
บัญชา (ยืนนิ่ง)
อัศวิน “ว่ามา”
บัญชา “ครับ?”
อัศวิน “เมื่อกี๊ คุณบอกว่า แต่”
บัญชา “อ๋อ”
อัศวิน “เเล้วเรื่องอะไร”
บัญชา (ยิ้ม เช็คอาการอัศวิน) “มีร่องรอยยาเสพติดในที่เกิดเหตุ”
อัศวิน “คนร้ายมันพกยาไปที่เกิดเหตุด้วยเหรอ”
บัญชา “น่าจะใช่นะครับ จะปล้นเงิน ก็เลยเอายาไปอัพซะหน่อย เพิ่มความกล้าบ้าบิ่น”
อัศวิน “งั้นเราก็เข้าใจตรงกัน ..ไปปฎิบัติหน้าที่เถอะ”
บัญชา “ครับผม”
บัญชาทำความเคารพ แล้วเดินหันหลังจากไป บัญชายิ้ม อัศวินท่าทีปกติ ไม่ได้มีพิรุธอะไร
พาสเวิร์ด “ให้ผมทำไรก็ได้คับ มันทำมือแม่เลือดออด แม่เจ็บ เพราะแม่ไปขอเงินยืมเงินมันมาสองหมื่นตอนผมไม่สบาย ตอนๆ นี้ สอง แสนผมก็ไม่เข้าใจว่าเค้าคิดยังไงทำไรให้พี่ได้ทุกอย่าง ระ..เริ่มวันนี้เลย ผมขอๆ วันละสามร้อยสองแสน เท่ากับ หกร้อยหกสิบหกวันครึ่งผมแถม.. ให้นะเป็นหกร้อยหกสิบเจ็ดวันครับ ทุกอย่างจริงๆนะ (เห็นตี๋ใหญ่ไม่สนใจเลยนึก ) อยากรู้เบอร์โทรศัพท์ของ ใครก็ได้ทั้งประเทศนี้เลย”
ตี๋ใหญ่สงสัย
พาสเวิร์ด “ใครก็ได้ที่อยู่ในสมุดโทรศัพท์”
ตี๋ใหญ่ “ทุกคนจริงเหรอ …..นายสว่าง น้อมคำสอน”
พาสเวิร์ด (สวน) “บ้านเลขที่ 55 ถนนสุขใจ หนองจอก”
ตี๋ใหญ่ตะลึง แฟลชแบ็ค (เอาจากชั่งบรรยากาศในบ้านในตอนที่ทำ Flashbackมาใส่)
พาสเวิร์ด “แต่ถูกไฟไหม้ตายหมดแล้วนิ”
ตี๋ใหญ่ “รู้ได้ยังไง” (เสียงดังจนพาสเวิร์ดตกใจ)
พาสเวิร์ด “ก็อ่านหนังสือพิมพ์แล้วจำได้ อ่านอะไรแล้วไม่ลืม”
ตี๋ใหญ่อึ้ง
พาสเวิร์ด “เงินยืมได้ไม๊”
ตี๋ใหญ่มองเวทนา มองต่อไปที่ถุงเงินที่ซ่อนอยู่ทั้งหมดซ้อมยิงปืนไปคุยไป น้ำผึ้งแม่นที่สุด จ่ายิงนัดแรกกระสุนด้าน
จ่าแดง“ดินปืนชื้นหมดแล้วมั่งเนี่ย” (เขินๆ)
จ่ายิงแชะๆ อีกสองนัด เอาลูกปืนออกมาดู
บัญชา “ตัวพ่อ ก็เคยเป็นตำรวจมือสะอาดมาก่อนนะ ไปเจออะไรเข้า ถึงเปลี่ยนไป”
น้ำผึ้ง “เงินอย่างเดียว”
น้ำผึ้งยื่นปืนตัวเองให้จ่าแดงยืมยิง
จ่าแดง “คนเราก็ต้องเลี้ยงลูกเลี้ยงเมีย”
น้ำผึ้ง (ไม่เห็นด้วย) “อ้างได้ป่ะ ครอบครัวอื่นเขาก็มีลูกเมียนะ”
บัญชา “อะไรมันก็พาเราเลวได้ทั้งนั้น เพื่อคนที่เรารัก หรือสำหรับคนที่เราเกลียด”
จ่าแดง ยิงปืนไม่โดนเป้า
น้ำผึ้ง(ไม่เห็นด้วย) “เป้าสะอาดมากจ่า”
จ่าแดงเอาแว่นสายตามาใส่ ยิงเข้าเป้าแม่นมาก
จ่าแดง (ยิ้มเขินๆ )“ลืมใส่แว่น คนมันแก่แล้ว”
ตี๋ใหญ่(ใส่หมวกแก๊บดีไม๊) เดินสวนกับหลินในตรอก สิ่งที่ประหลาดคือหลินถือบางอย่างที่ทำเสียงแก๊กๆ ตลอดเวลา(มันคือที่ทำเสียงสะท้อนสำหรับคนตาบอดที่มีความสามารถพิเศษหนึ่งในร้อย เหมือนค้างคาว เรื่องนี้มีสารคดีจริง) หรือได้รับการฝึกฝนในการที่จะแปรเสียงสะท้อน มาสร้างเป็นภาพในสมอง ทำให้สามารถเดินได้โดยไม่ต้องมีไม้เท้า ขี่จักรยานก็ได้ และสามารถแยกแยะวัตถุได้ด้วยว่าเป็น ต้นไม้ หรือปูน
ระหว่างเดินสวนกันหลินเหมือนมองตี๋ใหญ่ตลอด ตี๋ใหญ่หลบตาภายนอกเป็นบ้านร้างหลังเล็ก ที่รกร้างต้นไม้ปกคลุมไปทั่ว ภายในแทบจะไม่เหลืออะไรเพราะถูกรื้อขโมยไปหมด ตี๋ใหญ่ เดินเหงามาเจอเศษรูปครอบครัวตัวเองซึ่งไหม้ไฟโดนส่วนที่เป็นหน้าไปหมด แต่พอเดาได้ว่าเด็กคนนั้นคือตี๋ใหญ่แฟลชแบ็ค อดีตที่พ่อแม่โดนทรมาน รับหน้าที่แค้นระคนเศร้าของตี๋ใหญ่
ตี๋ใหญ่เหมอมองไปนอกหน้าต่าง สักพักมีรถมาจอดติดไฟแดงเทียบข้างและก็เป็นหลินที่มองมาทางตี๋ใหญ่อย่างไม่สะทกสะท้านมิลค์แอบสูบบุหรี่ กำลังโทรศัพท์ไปที่เบอร์แฟรงค์กี้แต่ไม่มีสัญญาณตอบรับ มิลค์เริ่มหงุดหงิดเพราะยาหมดแล้ว ตอนนี้เธอไม่ได้ใช้มันเพื่อลดความอ้วนอีกต่อไป มีสายเข้าสวนมา
อัศวิน “พ่ออยู่หน้าบ้านแล้วลูก เดี๋ยวพ่อขอแวะทำธุระแปปนึงแล้วเราเลยไปทานข้าวกัน”
มิลค์ สำลักควัน สะดุ้ง รีบทิ้งบุหรี่
มิลค์ “ค่ะๆ พ่อ”
รถมาถึงขึ้นรถไปต่อเนื่องในรถ จักรขับรถตู้ให้อัศวิน มิลค์กระโดดขึ้นด้านหน้า
อัศวิน “ไม่มานั่งด้วยกันล่ะลูก”
มิลค์ “ไม่เอาค่ะ วันนี้อยากนั่งกับพี่จักร”(เอาสเปรย์ดับกลิ่นปากมาฉีด)มิลค์มีอาการอยากยา จักรลอบสังเกต
อัศวิน “หิวมั้ยลูก…หาอะไรรองท้องก่อน”
เสียงแต็กๆ ดังขึ้นในร้านตี๋ใหญ่สะดุด ตี๋ใหญ่เปิดตูหยิบน้ำมาดื่ม ปิดประตูตู้เก็บน้ำเปิดให้เห็นหน้าหลินที่มองมายังตี๋ใหญ่ ปิดตู้ เดินหนีไป
พาสเวิร์ดนั่งจ้องแท็ปเล็ท(แบบราคาถูก) เชนเข้ามาเห็นตี๋ใหญ่กำลังเปลี่ยนเป็นชุดตำรวจ
เชน “ไหนว่าจะพักไงพี่”
ตี๋ใหญ่ “เด็กนั่นติดหนี้ใคร”
เชน “แม่มันมันไปเอาเงินพวกปล่อยกู้นอกระบบอ่ะพี่”
ตี๋ใหญ่ “เค้ากวาดล้างกันไปแล้วไม่ใช่เหรอ”
เชน “เฮ่อ… พูดเป็นเล่นหน่ะพี่
ตัวผมเองยังเอาไม่รอด ไม่รู้จะช่วยมันยังไง แล้วพี่จะไปไหน”
ตี๋ใหญ่ “วัด”
เชน “เฮ้ย เสี่ยงไปมั้พี่”
ตี๋ใหญ่ “ไม่มีไรหรอก ว่าจะรอให้คนกลับหมด ไปไหว้หน่อย
พี่เป็นสาเหตุให้เค้าต้อง..ตายทั้งสามคน ไปไหว้จากไกลๆ ก็ยังดี”
เชน “ได้พี่งั้น ผมไปด้วย”
ตี๋ใหญ่หันไปยิ้มเศร้าๆคนเดียว เชนมองอย่างเข้าใจ
เนสกำลังนั่งจัดดอกไม้อยู่บนศาลา ไซเรนนั่งซึม อัศวินรับธูปจากเนสไหว้ศพ แล้วเดินมาหาไซเรนที่นั่งเหม่อข้างกระเป๋าเป้ใบหนึ่ง เห็นภาพหลอนของเจ้าหน้าที่วัดที่ขึ้นไปเปลี่ยนหลอดไฟ แต่หลอนเป็นเห็นขาพ่อชักขาดใจ เค้ารู้ว่าเป็นภาพหลอนแต่ก็น้ำตาคลอ จึงตัดสินใจไปบอกอัศวิน
ไซเรน “ผมเก็บของมาแล้วครับ”
อัศวิน “ดีๆ ไม่ต้องเกรงใจนะ (มองที่กระเป๋า) มีเท่านี้เองเหรอ วันนี้ไปบ้านอาก่อน”
ไซเรน (พยักหน้า )
อัศวิน “เลยเวลารายงายตัวไปหลายวันแล้วใช่มั้ย พรุ่งนี้อาไปส่งเอง”
ตี๋ใหญ่ ซ้อนมอไซค์ เชน มาจอดแถวเจดีย์, โกศบรรจุอัฐิจักรยืนสูบบุหรี่อยู่ข้างรถตู้ มิลค์เปิดประตูลงมา ดูหงุดหงิด
มิลค์ “ทำไมไม่มีสัญญาณ”
จักร (มอง ยื่นบุหรี่ มิลค์ฟอร์มนิดหนึ่ง ก่อนหยิบ จักรจุดไฟให้)“ยังไม่เข้าไปหาคุณพ่ออีกเหรอ”
มิลค์ “ก็ชวนมากินข้าว ไม่ได้มางานศพ”
จักร (กวนตีน แบบนิ่งๆ) “ในงานมีข้าวต้มนะครับ”
มิลค์ยิ้มมุมปากคนเดียว เหลือบไปเห็นเนส แปลกใจ เดินเข้าไปหา
เชน “จุดจบของเรื่องนี้มันจะเป็นไงอ่ะพี่ มันต้องไปถึงขนาดไหนพี่ถึงจะพอใจ”
ตี๋ใหญ่นิ่ง
จ่าแดงเดินไปที่เตรียมข้าวหยิบ
จ่าแดง “ขอเบิ้ลหน่อยนะแม่ครัว”
แม่ครัว (มองหน้า)
แม่ครัว “มางานนี้รึเปล่า”
จ่าแดง “ปัดโธ่!!! ก็มางานสามคนพ่อแม่ลูกนี่แหละ”
แม่ครัว (ตักให้นิดเดียว)
บัญชา น้ำผึ้ง แอบหัวเราะจ่าแดง
น้ำผึ้ง “นี่เรามาทำไมกันทุกวันคะหัวหน้า ไม่เห็นจะมีประโยชน์เลย”
จ่าแดง มีสิ อิ่มจัง ตังค์ก็ไม่เสีย”
บัญชา “เอ้า!!! ก็จ่าแดงรู้จักคนตายนี่”
ตี๋ใหญ่ดับดาวโจร
บัญชาสังเกต ภายในงานศพตลอดเวลา ไม่ได้ทำเป็นเล่นๆเหมือนที่แสดงออกรับหน้าตี๋ใหญ่เศร้าๆแทนสายตาตี๋ใหญ่ยืนมอง บรรยากาศงานสวดศพ มีคนเข้ามาไหว้กันประปราย มีตำรวจในและนอกเครื่องแบบคละกันไป แสงจากไฟแฟลชของนักข่าวดึงให้ตี๋ใหญ่มองตาม เห็นอัศวินโอบให้กำลังใจไซเรนอยู่ ภาพตัดเร็วเข้าใกล้หน้าอัศวิน ช็อตสุดทางเป็นสโลว์อัศวินที่หน้าตาอบอุ่นสุดๆ รับหน้าตี๋ใหญ่ช็อคๆ ใบหน้าไม่แสดงออกอะไรแต่ดวงตาเต็มไปด้วยความแค้น ดุดัน แบบที่เรายังไม่เคยเห็นตี๋ใหญ่ในอารมณ์แบบนี้มาก่อน ตี๋ใหญ่เดินหลุดไป เชนหันมอง งง
เชน “พี่ เฮ้ยพี่ ไปไหน เป็นเรื่องแล้วไง” (เชนทำไมถูก จะตามหรือไม่ตามดี)
แทนสายใครคนหนึ่งกำลังเดินเข้างาน (หลอกว่าตี๋ใหญ่) เดินถึงตัวอัศวินที่นักข่าวคนสุดท้ายถ่ายรูป พอดีกับที่เนสเอาน้ำมาให้อัศวิน ไซเรนเหวอๆอยู่
มิลค์ “ญาติเนสหรอ”
เนส “เออ…”
อัศวิน “ไซเรนที่จะย้ายไปอยู่กับเราที่บ้านนะลูก”
เนส “สวัสดีค่ะคุณอา (กับมิลค์) ไซเรนเป็นเพื่อนสนิทเราเอง”
มิลค์ (มองไซเรนแบบชอบ) “ออ (กับพ่อ) ไปยังคะ”
บัญชา จ่าแดง น้ำผึ้งทำเป็นเดินผ่านจะไปไหว้ศพ แล้วเห็นอัศวินพอดี หันมาทำความเคารพ อัศวินรู้สึกได้ว่าไม่ปกตินักที่เจอบัญชาที่นี่
อัศวิน “เอ้ารู้จักยุทธด้วยเหรอ”
บัญชา “พอดีมากับจ่าแดงน่ะครับ แกเคยทำงานกับยุทธ”
– จ่าแดง น้ำผึ้ง ทำความเคารพ แล้วเดินไปทางศพ จะสวนกับตี๋ใหญ่
ช่วงนี้ไฮสปีด (ช่วงนี้ มันจะอารมณ์ Drive)
– ไซเรนมองไปที่โลง เริ่มจะเก็บอารมณ์เศร้าที่ทะลักไม่อยู่
– กล้องตามหลังตี๋ใหญ่เข้ามาในงานแล้ว กำลังจะเดินสวนกับจ่าแดง กับน้ำผึ้ง
และไซเรนที่ตามมา
– กล้องตามหลัง จ่าแดง เห็นตำรวจในเครื่องแบบหลายคน (ทำให้ตี๋ใหญ่กลมกลืนในกลุ่ม ตำรวจที่มาร่วมงาน) เดินตัดเฟรมเผยให้เห็นตี๋ใหญ่ใส่แว่นเดินก้มหน้าเดินสวนมา
– ตี๋ใหญ่จะหยิบปืนออกจากซองปืน กำลังจะเดินผ่านไซเรน แอบมองไซเรนเศร้าๆ
– เนสเอาธูปให้ จ่าแดง น้ำผึ้งไหว้ศพ
– อัศวินคุยกับบัญชา
-กลุ่มคนมาร่วมงานศพคุยกันถึงครอบครัวไซเรน
เมียตำรวจ1 “น่าสงสารนะ ตายกันยกครัวเลย น้องสาวคนเล็กนึกว่าจะรอดพิ่งไปฉลองวันเกิดกันมาแท้ๆ เล้ยย”
นายตำรวจ “อื่มม.. ดาบยุทธเอง ก็ขยันมาก งานนอกไหนมีทำหมด”
เมียตำรวจ 2 “คนดีต้องมาตายแท้ๆ เล้ยย”
– ไซเรนยืนโงนเงนเซไปไปเกาะตี๋ใหญ่ ร้องไห้ออกมา หลายคนเริ่มมองมารวมทั้งอัศวิน บัญชาตี๋ใหญ่จำต้องก้มหน้า กอดเรน เรนยิ่งกอดเค้าแน่นขึ้น ตี๋ใหญ่พยายามปลอบ
ตี๋ใหญ่ “เข้มแข็งนะ พ่อแม่น้อง …เค้าคงอยากให้น้อง เข้มแข็งนะ และมันก็จะผ่านไปได้(เหลือบตามองอัศวินทั้งเศร้าทั้งแค้น)แต่อย่า ลืมความเจ็บปวดนี้นะ ใจเย็นหายใจเข้าลึกๆ”
ตี๋ใหญ่ลูบหลังปลอบ ไซเรนพยายามฝืนไม่ร้อง ไซเรนเห็นรอยเชือกที่คอ (รอยเดียวกับพ่อ)ตอนนี้อัศวินหายไปแล้ว (ไปนั่ง) ไซเรนปะติดปะต่อเรื่องลอยเชือก ตี๋ใหญ่ค่อยๆหลบออกไปทางช่องด้านหลัง ไซเรนเดินไปที่โลงพ่อนึกได้ว่าเป็นรอยเดียวกับที่คอพ่อไซเรนวิ่งไปอย่างคลั่งแค้นวิ่งไปตะโกนไป ชนสิ่งของพวงหรีดล้มระเนระนาด
ไซเรน “ หยุด หยุด”
ทุกคนตกใจหันมอง จ่าแดง น้ำผึ้ง หันมองบัญชาที่ให้สัญญาณให้ตามไป บัญชาฉีกไปดักอีกทางนึง ผ่านบัญชาซึ่งตอนนี้ จักรเข้ามาประกบอารักขาแล้วนำตัวอัศวินไปขึ้นรถตัดไปที่ไซเรนวิ่งลัดเลาะไล่ทางแคบหลังศาลา เจอทางแยก วิ่งเลี้ยวไปจ่าแดง กับน้ำผึ้ง เลี้ยวไปอีกทาง ไซเรนเกือบคว้าตี๋ใหญ่ได้ แต่ถูกตี๋ใหญ่ใช้เหลี่ยมดันจนกระเด็นเข้าไปในกองพวงหรีดและขาตั้งเก่า แต่พลาดลื่นล้มเช่นกัน ทั้งคู่ฟัดกันอยู่ในดงพวงหรีด เรนสู้แบบมวยวัดด้วยความคลั่งแค้น สุดท้ายตี๋ใหญ่จำต้องชกเรนเพื่อเอาตัวรอด
จ่าแดงน้ำผึ้งได้ยินเสียงต่อสู้ตามเสียงมาเห็นหลังตี๋ใหญ่ไวๆออกวิ่งตาม
บัญชา ถือปืน ลัดเลาะ อยู่อีกมุมหนึ่ง
จ่าแดง กับน้ำผึ้ง วิ่งตามตี๋ใหญ่ในทางซอกทางเดินระหว่างศาลา น้ำผึ้งวิ่งไปยิงไป
จ่าแดงร้องห้าม
จ่าแดง (ตะโกน) “อย่ายิงๆ”
ตัดสลับ จักรขับรถถนนในวัดเพื่อพาอัศวินออกไปให้เร็วที่สุดตอนนี้จักรนำปืนมาวางไว้ข้างๆเตรียมพร้อม
มิลค์ “ช้าหน่อยก็ได้พี่จักร”
น้ำผึ้ง วิ่งตัดถนนในวัดตัดหน้ารถจักรไป จ่าแดงตามมาช้ากว่า รถเบรคพอดีกระแทกจ่าแดงล้มลงไป น้ำผึ้งละล้าละลัง ตัดสินใจกลับมาดูจ่าแดง
จ่าแดง (เจ็บข้อมือ แต่ก็ดุน้ำผึ้ง) “ใครสอนให้ยิงคนที่ไม่มีอาวุธ (เน้น) จากด้านหลัง ห๊ะ”
น้ำผึ้ง “ก็มันวิ่งหนี”
จ่าแดง “แล้วมันมีปืนเหรอ”
น้ำผึ้ง “ก็ไม่แน่”
จ่าแดง “คนดีคนร้ายก็ยังไม่รู้ ไปยิงเค้าได้ยังไง ปืนเค้าเอาไว้คุ้มครองประชาชนไม่ใช่ทำร้าย”
น้ำผึ้ง “เออๆ จ่าเป็นไงบ้าง”(มอง)
มุมสูง ไซเรนเซออกมาจากกองพวงหรีด ตะโกนขึ้นฟ้าด้วยความคับแค้น ไซเรนชกไปที่ผนัง
เนส (วิ่งมา ห้ามไซเรน กอดไซเรนจากด้านหลัง ไม่ให้ทำร้ายตัวเอง)“ไซเรน อย่า”
ไซเรน(ขมขื่นอัดอั้นตันใจ)“เรากอดมัน เรากอดไอ้คนที่มันฆ่าพ่อฆ่าแม่ ฆ่าน้องเรา มันต้องการอะไร”
ตี๋ใหญ่เดินเลียบรั้ว ตอนนี้อยู่นอกรั้ววัดแล้ว บัญชาโผล่มาดักแต่อยู่ในรั้ว
บัญชา (จ่อปืน) “หยุด!! เอามือไว้บนหัว หันหน้ามา”
ตี๋ใหญ่ทำตาม แต่ยังไม่ยอมหันหน้ามา