วันที่ 27 สิงหาคม 2567 นายอนุทิน ชาญวีรกูล รองนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย ได้ลงพื้นที่ไปให้กำลังใจทีมช่วยเหลือ และประสานงานการกู้ภัย จากกรณีอุโมงค์ทางรถไฟความเร็วสูงไทย-จีน กรุงเทพฯ-นครราชสีมา ช่วงสถานีรถไฟจันทึก-ช่วงสถานีคลองขนานจิต ลำตะคอง บ้านแก่งหีบ หมู่ 2 ต.จันทึก อ.ปากช่อง จ.นครราชสีมา อุโมงค์ที่ 3 มีความยาว 1.5 กิโลเมตร ได้เกิดถล่มลงมาทับรถและคนงาน 3 คน ช่วงจากปากอุโมงค์ลึกเข้าไปประมาณ 500 เมตร เมื่อวันที่ 25 สิงหาคม 2567
นายอนุทินให้สัมภาษณ์ตอนหนึ่งว่า ได้เข้าไปถึงจุดที่ลึกที่สุดที่จะเข้าไปได้แล้ว ทางเจ้าของงานกำลังหาวิธีการที่จะขุดดินเข้าไป ตามข้อมูลจากเครื่องสแกน มันก็เหลือแค่ 5 เมตร ดูแล้วไม่มาก แต่ปัญหาคือ ขุดเข้าไปมีดินถล่มลงมา ต้องสอดตัวซัพพอร์ตเข้าไป เป้าหมายสูงสุดคือต้องกู้ชีวิตบุคคลทั้ง 3 ระหว่างนี้ต้องดูสัญญาณชีพ ภารกิจมีอันตรายและมีความเสี่ยงเราต้องสู้แรงดันกับดิน ซึ่งในช่วงตรงนั้นมันยังไม่ได้ไลน์นิ่งหรือปิดด้วยคอนกรีต มันอยู่บนค้ำยัน มันมีหลายขั้นตอน ส่วนเรื่องความรับผิดชอบ ผู้รับจ้างก็เต็มที่ มีการส่งวิศวกรต่างชาติเข้าไปช่วยกู้ภัย
“ผมมาตรงนี้เพื่อมาขีดเส้นว่าใครจะต้องรับผิดชอบตรงส่วนไหน รัฐดูแลเรื่องอะไร เอกชนจะจัดการตรงไหน ของ ปภ. มีทีมงานกู้ภัย มีบุคลากร มีอุปกรณ์ ก็ต้องช่วยกับผู้รับจ้าง ความยากคือ ขุดเข้าไปดินถล่ม ตอนนี้เราสแกนเป็นระยะด้วยอุปกรณ์ และมีสุนัขเข้าไปเช็กเรื่องผู้รอดชีวิต ซึ่งทั้ง 3 คนยังมีชีวิต มีทั้งปกติและอ่อนแรง แต่เราก็พยายามเร่งอยู่ ที่สำคัญคือ คนที่ติดอยู่เขาขาดน้ำ ต้องหาทางช่วยเหลือ ตอนนี้อะไรที่เข้าไปแล้วมันมีโอกาสที่จะช่วยผู้เคราะห์ร้ายได้ ต้องทำไปก่อน แต่คนทำงานต้องปลอดภัยด้วย คนทำงานมีความเสี่ยง มันต้องเซฟชีวิตทุกฝ่าย เรื่องเอกชน เรื่องรัฐ ผมลงมาแล้ว มันเคลียร์แล้ว คุยกันจบ”
