วันที่ 20 ธ.ค.66 นางสาวพรพิมล จำเมือง อายุ 50 ปี แม่น้องหยอด เดินทางมาที่กองบังคับการสืบสวนสอบสวน กองบัญชาการตำรวจนครบาล พร้อมให้สัมภาษณ์กับสื่อมวลชนว่า วันนี้มาขอบคุณเจ้าหน้าที่ตำรวจชุดจับกุมและมาดูผู้ต้องหาซึ่งเป็นมือยิง โดยจนมีสิทธิ์ได้แค่มาดูทุก ๆ อย่างขอให้เป็นไปตามกระบวนการทางกฎหมาย เพราะคนพวกนี้สำนึกไม่เป็น
ส่วนกรณีที่มีคนเข้ามาก่อกวนทั้งส่งคลิป มาเยาะเย้ยยอมรับว่ามีจริงมาเยาะเย้ยตน และหัวเราะเยาะใส่ซึ่งมีผู้หวังดีส่งภาพมาให้ แต่ไม่รู้ว่าจริงหรือไม่ก็ปล่อยไป ไม่คิดเอามาเป็นประเด็น ส่วนเมื่อเช้า ระหว่างเดินทางมาที่กองบังคับการสืบสวนสอบสวนกองบัญชาการตำรวจนครบาลมีคนมาดักรอตนนั้น และมีการส่งภาพเข้ามาป่วนว่าระวังตัวไว้ ตนก็ได้แต่ปล่อยไปเพราะไม่รู้ว่าจริงหรือไม่
นางสาวพรพิมล ยังเล่าถึง เหตุการณ์ที่ศาลอาญากรุงเทพใต้ตอนที่ตนเดินทางเข้าไปเพื่อคัดค้านการประกันตัวของกลุ่มผู้ต้องหาทั้ง 12 คน เผยว่าขณะยื่นหนังสือมีคนเข้ามาถามรุ่นพี่ของน้องหยอด ซึ่งเดินทางมาพร้อมตน ในลักษณะการก่อกวน ปั่นป่วน ให้มีอารมณ์แต่รู้ทันเกมเลยปล่อยไป ซึ่งเมื่อสอบถามไปก็ไม่ยอมบอกว่าเป็นใครมาจากไหน แต่ก็พอจะทราบว่ามาจากฝ่ายไหน โดยเหตุการณ์นี้จะไม่แจ้งความ เนื่องจากตำรวจศาลมีหลักฐาน และภาพจากกล้องวงจรปิดพบว่ายังไม่มีอะไรที่น่าเป็นห่วงเป็นแค่การยั่วยุเท่านั้น
เมื่อถามว่ากลัวหรือไม่ที่ถูกข่มขู่ ในความรู้สึกของตนตอนนี้มันเกินคำว่ากลัวไปแล้วมาถึงจุดนี้ก็ต้องไปให้ถึงที่สุด และมั่นใจว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจจะจับกุมคนที่หลบหนี มั่นใจ 99% ยอมรับอยากเห็นตัวนายเลาะ มากที่สุด เพราะอยากดูหน้าคนที่โหดเหี้ยมสั่งให้ฆ่าคนให้ตายได้ มีหน้าตา แววตา สายตา เป็นอย่างไร และ จิตใจทำด้วยอะไร
นางสาวพรพิมล ฝากถึงผบ.ตร. ว่าหลาย ๆ เคส ที่ก่อเหตุโดยกลุ่มนักเรียนอาชีวะ ผู้ปกครองที่สูญเสียก็จะพูดเหมือนกันว่า “ขอให้จบ ให้มันหมด ให้มันสุดแค่นี้” แต่ไม่รู้ว่าจะสามารถทำได้สักแค่ไหน เชื่อในชุดทำงานชุดนี้ทุกคนมีความมุ่งมั่น และตั้งใจในตามจับตัวคนร้าย อยากให้มันจบสงบยุติสักที
นางสาวพรพิมล ยอมรับว่าขณะนี้ก็มีความกังวลใจหลังจากที่มีข่าวออกมาว่ากลุ่มผู้ต้องหา 9 คนก่อนหน้าได้รับการประกันตัว และไม่รู้ว่าทางเขาจะอะไรยังไงกันเพราะเราเป็นคนบ้าน ๆ ไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ แต่หากมองอีกมุมหนึ่งนี่คือข่าวใหญ่ระดับประเทศความผิดร้ายแรงโทษหนัก รับรู้กันทั่วประเทศ เพราะฉะนั้นผู้ใหญ่ที่มองเห็นเขาก็น่าจะพิจารณาได้ว่าเห็นสมควรแบบไหนอย่างไร
“ก่อนเดินทางมาได้จุดธูปบอกกับลูกชายว่า วันนี้จะเดินทางมาเพื่อดูหน้าของคนร้ายตอนนี้เข้าใกล้ความจริงแล้ว ขอให้คนที่สั่งฆ่า ไปไหนไม่รอดถึงทางตัน น้องหยอดจะได้ไปแบบไม่ต้องมีห่วงอะไรซักที เพราะเวลานี้ต้นรู้ว่าน้องหยอดยังคงวนเวียนกังวลอยู่”
นางสาวพรพิมล กล่าว
“หากได้เจอหน้ามือยิงตนอยากถามว่า ทำแล้วได้อะไรบ้าง ได้โล่ไหม ได้เงินรางวัลไหม ได้คุณงามความดีไหม เขาได้เชิดชูเราไหม เมื่อทำไปแล้วได้อะไรบ้างครอบครัว และตัวคุณได้อะไร นอกจากหนีหัวซุกหัวซุน ครอบครัวจะเดือดร้อนไหมและจะเป็นบาปกรรม เวรกรรมที่ติดตัว อยากรู้ว่าที่ทำน้องหยอด และครูเจี๊ยบ ตายแล้วสิ่งที่ได้จากสังคมตอนนี้ได้อะไรบ้าง จากคนที่ยุ และหนุนคุณให้ทำและคุณนะได้อะไรจากพวกเขาบ้างนอกจากหนีหัวซุก หัวซุน จนหนีไม่รอด“
นางสาวพรพิมล กล่าว
หลังจากนี้ตนก็จะใช้ชีวิตปกติ เพราะไม่ได้ทำเขาก่อนแต่เขามาทำแม่ก่อน และอยากจะบอกให้ต่างคนต่างอยู่ ไม่ต้องมาอะไรกับแม่ เพราะแม่เป็นคนบ้าน ๆ ไม่มีพิษมีภัยแต่ที่มาถึงจุดนี้เพราะทำลูกแม่แม่ก็ต้องเดินหน้าเรียกความยุติธรรมให้กับลูกแม่
