วันนี้ (1 เมษายน 2566) พลเอกประวิตร วงษ์สุวรรณ รองนายกรัฐมนตรี และหัวหน้าพรรคพลังประชารัฐ และในฐานะปาร์ตี้ลิสต์อันดับ 1 – แคนดิเดตนายกรัฐมนตรี ร่อนจดหมายฉบับที่ 7 โดยมีเนื้อหาระบุว่า ที่ผ่านมา ผมสื่อสารให้พี่น้อง สื่อมวลชน และประชาชนได้เข้าใจถึงแนวคิดของผมว่าทำไมต้องไปต่อ ผ่านจดหมายทั้ง 6 ฉบับ ซึ่งจบไปแล้ว และต้องขอขอบคุณ ที่พี่น้องประชาชนให้ความสนใจ และค้นหาผ่าน Google ในแต่ละฉบับ โดยรวมแล้วมีกว่า 10 ล้านครั้ง
แต่สำหรับในช่วงรณรงค์หาเสียงเลือกตั้ง ก็คงจะต้องสื่อสาร กับพี่น้องประชาชนในรูปแบบใหม่ที่จะต้องตอบคำถามบ่อยหน่อย เพราะอาจจะมีบางเรื่องที่เกี่ยวข้องกับผมและพรรคซึ่งควรจะต้องมีคำตอบเพื่อสร้างความเข้าใจและป้องกันไม่ให้เกิดความเสียหายที่อาจจะเกิดขึ้นแต่ไม่ได้หมายความว่า ผมจะทำเป็น Facebook “ป้อมรายวัน” กรุณาติดตามนะครับ
ส่วนไม่ลงปาร์ตี้ลิสต์คนอื่นจะคิดอะไร แบบไหนก็ปล่อยให้เขาคิด เขาพูดไป ผมพูดแต่ในส่วนของผม ผมคิดแบบนี้ เริ่มจาก บัตรเลือกตั้งมี 2 ใบ เลือกพรรค กับเลือกผู้สมัครเขต ไม่มีบัตรเลือกนายกรัฐมนตรี
“ ตัวผมเองนั้นต้องการเป็นนายกฯที่ประชาชนเลือก ถ้าผมไม่มีชื่อลงสมัครรับเลือกตั้งแล้วผมจะแน่ใจได้อย่างไรว่าประชาชนเลือกผมด้วย ไม่ใช่กาบัตรเลือกคนอื่น แล้วผมเป็นแค่ผลพลอยได้ ไม่มีส่วนร่วมอะไรกับการเลือกของประชาชนเลย ผมจึงเลือกที่จะเป็นทั้งหัวหน้าพรรค ผู้สมัครส.ส.ปาร์ตี้ลิสต์เบอร์ 1 ของพรรค และแคนดิเดตนายกรัฐมนตรี เพื่อให้ผมจะได้มีความมั่นใจว่า คะแนนที่ได้มานั้น ประชาชนเลือกผม “
ผมตั้งใจเป็นผู้นำในระบอบประชาธิปไตย หากไม่มั่นใจว่าคะแนนที่ได้เป็นคะแนนที่เลือกผม ผมจะรู้สึกถึงความเป็นผู้นำที่ “สง่างามอย่างมั่นใจ”ได้อย่างไร ผมไม่อยากโกหกตัวเอง ว่า “มาจากการเลือกของประชาชน”
