คัดลอก URL แล้ว
3 ขั้นของ ความรัก ทำไมคนเราตกหลุมรัก และหมดรักกันได้

3 ขั้นของ ความรัก ทำไมคนเราตกหลุมรัก และหมดรักกันได้

หลายๆ คนอาจมีความเชื่อว่าความรักเป็นเรื่องขอโชคชะตาฟ้าลิขิต แต่สำหรับนักวิทยาศาสตร์พวกเขามองว่า ความรักเป็นเรื่องของอารมณ์ที่เกิดจากสารเคมีในสมอง และได้แบ่งความรักออกเป็น 3 ขั้น ดังนี้

ขั้นที่ 1 : ความต้องการทางเพศ

สมองจะหลั่งฮอร์โมนเพศ เทสโทสเทอโรน และเอสโทรเจนมากขึ้น

เมื่อเอสโทรเจนในร่างกายเพิ่มสูงขึ้น ผู้หญิงมักจะแสดงท่าทีที่เป็นการดึงดูดฝ่ายตรงข้าม อย่างการใช้สายตา หรือท่าทาง ส่วนในผู้ชายเมื่อเทสโทสเทอโรนเพิ่มระดับสูงขึ้น มักจะมีแรงขับเคลื่อนทางเพศมากขึ้น และทำตัวเป็นสุภาพบุรษมากขึ้น จึงทำให้พวกเขามีแรงดึงดูดต่อเพศตรงข้ามมากยิ่งขึ้น จึงเป็นสาเหตุของคำว่า รักแรกพบ ประมาณนั้น

ขั้นที่ 2: การดึงดูด

รู้สึกตื่นเต้น ตื่นตาตื่นใจ ร่างกายอบอวลไปด้วยฮอร์โมนแห่งความสุข

เมื่อได้พบเจอคนที่ถูกใจ เราจะรู้สึกตื่นตาตื่นใจ ราวกับตกอยู่ในภวังค์ อะดรีนาลีน จะถูกหลั่งออกมาโดยต่อมหมวกไต ในเวลาที่เรารู้สึกตื่นเต้น สิ่งที่ตามมาก็คือ เหงื่อแตกพลั่ก ใจเต้นแรง โหวง ๆ ในท้อง

นอกจากนี้ยังมีงานวิจัยระบุว่า มีบางอย่างสัมพันธ์กันระหว่างอะดรีนาลีนกับแรงดึงดูด นั่นคือ อะดรีนาลีนในร่างกายยิ่งสูงเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้คนคนนั้นมีแรงดึงดูดมากเท่านั้น

โดปามีน และเซโรโทนิน ที่ได้ชื่อว่าเป็นฮอร์โมนแห่งความสุข จะถูกหลั่งออกมามากขึ้นเมื่อเราเจอคนที่ถูกใจ

โดปามีน จะกระตุ้นความปรารถนาและความต้องการสิ่งตอบแทน ร่างกายจะรู้สึกมีพลังงานมากขึ้น ความอยากอาหารและต้องการการนอนหลับน้อยลง มีใจจดจ่อกับสิ่งหรือคนที่สนใจมากกว่าปกติ ต้องการความสนใจมากขึ้น ทำให้รู้สึกตื่นเต้นและแฮปปี้ในเวลาเดียวกัน

เซโรโทนิน สารเคมีที่เกี่ยวข้องกับเรื่องของอารมณ์ ความสุข ความเจ็บปวด ความอยากอาหาร ความต้องการทางเพศ การนอนหลับ และการรับรู้ต่าง ๆ เป็นสารเคมีที่ทำให้อารมณ์ดี แต่จะออกฤทธิ์เช่นเดียวกับโคเคน นั่นคือ ทำให้เกิดการเสพติดได้เหมือนกัน คุณจะคิดถึงแต่คนนั้น จิตใจจดจ่อที่เขาเพียงอย่างเดียว

ขั้นที่ 3: ความผูกพัน

ร่างกายหลั่ง ฮอร์โมนแห่งความผูกพัน ออกซิโทซิน และวาโซเพรสซิน

ออกซิโทซิน บ้างก็เรียกว่า ฮอร์โมนแห่งรัก (love hormone) ฮอร์โมนแห่งการกอด (cuddle hormone) และฮอร์โมนแห่งความเชื่อใจ (trust hormone) เพราะทำให้เกิดความรัก ความผูกพัน และความเชื่อใจซึ่งกันและกัน

วาโซเพรสซิน มีผลต่อเรื่องของความสัมพันธ์ระยะยาว ในคู่รักที่มีความสัมพันธ์แนบแน่น เป็นเรื่องของความผูกพัน เป็นสารที่ถูกหลั่งออกมาหลังจากคู่รักมีเพศสัมพันธ์ แต่ถ้าวันใดที่วาโซเพรสซินในร่างกายลดระดับลง

หรือคนรักไม่สามารถตอบสนองความต้องการทางเพศได้ อาจจะเกิดเพราะรสนิยมหรือระดับความต้องการทางเพศที่ไม่ตรงกัน เช่น มีอาการเสื่อมสมรรถภาพทางเพศ ก็เป็นอีกเหตุผลที่ทำให้อีกฝ่ายเริ่มมองหาคนใหม่ ๆ เพื่อมาตอบสนองทางเพศ แต่ก็ไม่ใช่ทุกคน เพราะบางครั้งการนอกใจด้วยเหตุผลเรื่อง sex ก็อาจจะเป็นการนอกกายมากกว่านอกใจ เพราะบ่อยครั้งก็พบว่าการที่คนรักไปมีความสัมพันธ์ทางเพศกับคนอื่น ๆ มันไม่ได้เกิดจากความรักแต่เป็นเพียงความต้องการทางร่างกายมากกว่าทางจิตใจก็มี

ทั้งนี้ปัญหาดังกล่าวก็ส่งผลกระทบถึงความสัมพันธ์ระหว่างคู่รักทำให้เริ่มบอบบาง และอาจทำให้เกิดปัญหาการนอกใจ ปัญหามือที่สาม ปัญหาบ้านแตกตามมา

อย่างไรก็ตาม ปัจจัยที่ส่งผลให้คู่รักเกิดการนอกใจกัน ไม่ได้มีเพียงเรื่อง Sex เพียงอย่างเดียวเท่านั้นยังมีสาเหตุอื่นๆ อีก อาทิ การหมดรัก, การถูกละเลย, สถานะทางสังคม หน้าที่การงาน, นิสัยความขี้เบื่อง่าย ฯลฯ

ข้อมูลจาก: yourtango, scienceofpeople, istrong


เนื้อหาที่เกี่ยวข้อง