เด็ก “ สามพันห้า (รับเงินมานับ) ”
ทุกคนเดินเข้ามาในบ้านสายตาธารใสที่แอบมองรอยสักของไซเรนที่คอเป็นรูปเชือกธารใสที่กังวล แม่บ้านเดินเสริฟน้ำให้
อัศวิน (กับธารใส) “ตามสบายเลยลูก ” (กับจักร) จักร คุณไปตามมิลค์ให้หน่อยสิ”
จักรพยักหน้าเดินออกไป
อัศวิน “ไซเรน.. ช่วงนี้พักให้สบายใจก่อน เดี๋ยวอาจะเข้าไปคุยกับ โรงเรียนว่าจะให้เรากลับไปเรียนได้เมื่อไหร่ เทอมหน้าน่าจะทัน ส่วนรอยสักเนี่ยเลเซอร์ลบซะนะ”
ไซเรน “ผมไม่ควรกลับไปให้เสียเกียรติของโรงเรียน… คนผ่านคุกอย่างผมไม่ควรเป็นตำรวจ”
ธารใส “ก็มันเป็นอุบัติเหตุนะไซเรน ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้นหรอก”
อัศวิน “ไม่เป็นไรๆ ค่อยๆคิด”
ไซเรนเงียบ อัศวินเดินมาใกล้จับบ่าอย่างอบอุ่น รับหน้าธารใสกังวล ชิพไปที่ไซเรนเศร้าเย็นชาหมายเหตุ รับหน้าทุกคนตอนได้ยินเสียงตึงตังของฉาก 3 ไว้ด้วย มิลค์พ่นควัน จักรเดินมาดักหน้า มิลค์หมองลงไปมาก
จักร “ไปเอามาจากไหน”
มิลค์ “ที่ไหนก็ได้ ไม่ใช่เรื่องอย่ายุ่ง”
จักรหยิบของไปมิลค์แย่งชุลมุนตบจักร มิลค์หนีไปที่ห้องน้ำล็อคประตู
จักร “พอได้แล้วคุณมิลค์ คุณต้องเลิกแล้ว”
มิลค์ “อย่ามายุ่งได้มั้ย เกี่ยวไรด้วย”
จักรกระแทกประตูเข้ามา แย่งยาไป
จักร “หยุด หยุดพอได้แล้วได้แล้ว ดูสภาพตัวเองบ้างสิ”
จักรเอายาทิ้งส้วม มิลค์คลั่ง จักรกอดไว้(เศร้าใจ)
อัศวิน (กับธารใส มองแบบปล่อยไซเรนไปก่อน) “ไม่เป็นไรๆ” (กับไซเรน) “ผ่านช่วงนี้ไปก่อน เดี๋ยวค่อยคุยกัน.. ยังมีหลายอย่างที่ทำได้”
ธารใส “กลับไปเรียนต่อก็ดีนะไซเรน เราติวให้เหมือนเดิมไง”
ไซเรนนิ่ง
อัศวิน “หรือจะมาทำงานกับอาก่อนก็ได้ เหมือนที่พ่อเราเคยทำ”
ไซเรน “ขอบคุณครับ ผมไม่รบกวนคุณอาแล้วครับ”
ไซเรนลุกขึ้น อัศวิน ธารใสจะห้าม มิลค์เข้ามาพอดี จักรเดินตามมาห่างๆ
มิลค์ “ป๊าของตังค์ ห้าพัน”
อัศวิน “แล้วที่กดไปอาทิตย์ละสองสามหมื่น หมดแล้วเหรอลูก เอาไปทำอะไร”
มิลค์ “ช่วงนี้กิจกรรมเยอะหน่ะป๊า”
อัศวิน “กิจกรรมเยอะอะไร เรียนก็ไม่ได้ไปเรียน”
มิลค์ชักสีหน้าเริ่มหลุด จากอาการอยากยา
มิลค์ “รู้อยู่แล้วถามทำไม สามพันก็ได้”
อัศวินสังเกตลูก มองไปทางจักร จักรหลบตา ไซเรน ธารใส งง กับมิลค์ที่เปลี่ยนไป
อัศวิน “จะเอาเงินไปซื้ออะไรลูก”
มิลค์ไม่ฟังสวน เดินเข้ามากอดอัศวิน
มิลค์ “นะป๊า นิดหน่อยน่า เดี๋ยวหนูรีบกลับมาทำการบ้าน พ่อก็รู้หนูเรียนดีจะตาย พรุ่งนี้ไปเรียนก็ตามทันแล้ว”
อัศวิน “มิลค์”
มิลค์ “พี่จักรมันทิ้งของหนู เดี๋ยวให้ เดี๋ยวไม่ให้ ป๊าเร็วๆๆ”
(มิลค์เริ่มคลั่งขึ้นเรื่อย มิลค์สะบัดไป) จักรหน้าเสีย อัศวินสงสารลูกมาก เดินเข้าไปกอดลูก
อัศวิน “ของอะไรลูก มิลค์ ป๊าเป็นตำรวจนะลูกทำอย่างนี้ได้ยังไง”
มิลค์ (มิลค์หลุด ทำท่าตะเบ๊) “คับผม นายตำรวจใหญ่ ไปไหนมาไหนมีแต่นายคับ นายคับ ที่บ้านไม่เคยเห็นหน้า คงมีของเยอะดิ (มิลค์เข้าไปล้วงกระเป๋าอัศวิน) ของสักจีสองจีดิ”
อัศวินกอดลูก
อัศวิน “ไป…ไปหาหมอกันนะลูก”
จักรขยับตัวเข้ามาอัศวินชี้หน้าจักรหยุด ธารใสเข้ามาช่วยดู
ธารใส “มิลค์ ใจเย็นๆ นะไปหาหมอกันนะ”
มิลค์ (มิลค์หลุดอ้อนวอนบ้างด่าทอบ้าง) “ครึ่งจีก็ได้ป๊า ……ป๊าอย่ามายุ่ง แม่งง……..มันไม่ไหว… อย่าเสือก ปล่อยๆ”
อัศวินช็อค ทำไรไม่ถูก มิลค์ดิ้นหนีไปได้ ธารใสวิ่งตามไป ไซเรนไปช่วย
ามิลค์หน้าซีดตัวสั่นปวดท้อง ธารใสกุมมือเช็ดหน้าให้ มี ไซเรนยืนอยู่ กไซเรนปิดประตู อัศวินโกรธตัวสั่น
อัศวิน “มิลค์ติดอะไร คุณรู้เรื่องนี้เมื่อไหร่ ”
จักรอึ้งไปครู่นึง
จักร “เออ ทราบมาซักพักแล้วครับ”
อัศวิน “ทำไมไม่บอกผม แล้วติดอะไร”
จักร “หลายอย่างครับ คุณมิลค์ไปซื้อที่อื่น ผมเคยตามไปเจอ
เห็นว่าอันตรายก็เลยเอาของให้ อย่างน้อยคุณมิลค์ก็ไม่ไปซื้อที่อื่น”
อัศวินโกรธมากพยายามควบคุมตัวเองอย่างมาก
อัศวิน “นี่!!!… คุณเอายาให้ลูกผมเหรอ”
จักรพยายามอธิบาย อัศวินชี้นิ้วไล่
อัศวิน “อยู่ให้ห่างๆ ลูกผม ถ้าไม่เรียกไม่ต้องเข้ามาในบ้านผมอีก”
จักรพยายามโทรหามิลค์ แต่ไม่ติด จักรกลับมาซ้อมมวยอย่างระบายอารมณ์ อัศวินพูดโทรศัพท์เสร็จ หันมาหาไซเรน
อัศวิน “เพื่อนอาที่เป็นหมอจะให้คนเอายามาให้ คงค่อยๆ ดีขึ้น
แต่ฝากทั้งสองคนดูแลแทนหน่อย”
ไซเรน “ทำไมไม่พาไปเข้าสถานบำบัดเลยครับ ปลอดภัยกว่า”
อัศวิน “อา….ไม่สะดวก ถ้าจะพามิลค์ไปโรงพยาบาล … พวกนักข่าว”
อัศวินอึ้ง ด้วยตำแหน่งของตัวหากมีใครรู้จะเสื่อมเสีย ธารใสมองแล้วเข้าใจ
ธารใส “ไม่เป็นไรคะ เดี๋ยวเราช่วยกันดูได้”
อัศวินเข้าไปลูบหัวมิลค์ที่เริ่มปวดท้องอีกแล้ว
ไซเรนมองไปตอนในคุก เนพาคนเสี้ยนยาคนหนึ่งตักน้ำราดให้ ไซเรนนั่งดูอยู่
เน “(กับไซเรน) ไอ้นี่มันกำลังลงแดง เออๆ ใจเย็นๆ (ตักน้ำราดให้)
อยู่ในนี้ก็ต้องหักดิบ น้ำพอจะช่วยให้มันสบายขึ้นได้บ้าง (กับตัวประกอบ) เป็นไงมึง.. เวลาเล่นสนุก…พอจะเลิกทำจะเป็นจะตาย (เนหัวเราะแต่ก็ดูแลราดน้ำ) อีกซักสามสี่วัน ก็ดีขึ้น ถ้ามันผ่านไปได้นะ”
ไซเรนมองอัศวินเห็นแววตาของคนเป็นพ่อที่สงสารลูก
ไซเรน “ผมขอลองใช้วิธีที่ผมเคยเห็นมาช่วยมิลค์นะครับ… ทรมานหน่อยในช่วงแรก”
อัศวิน “ขอบใจมาก…
มิลค์ร้องไห้ ร้องขอยา พูดไม่เป็นคำ ธารใสกอดมิลค์ไว้ อัศวินมองมิลค์อย่างสงสาร
ออฟซีนเสียงบัญชา :“ผมเชื่อว่าเอกสารทั้งหมดที่เราได้มา ต้องมีข้อมูลที่นำเราไปเจอหลักฐานสำคัญได้อย่างแน่นอน….
ต่อให้มีเยอะกว่านี้อีกซัก สามเท่า ผมก็จะไม่ลามือ … พวกคุณด้วยนะครับ”ทั้งสามคน มุ่งมั่น อ่านเอกสารอย่างขะมักเขม้น
เชน “ผมว่าเวลาพี่อยู่กับหลินแล้ว พี่ดูโอเคนะ”
ตี๋ใหญ่ (เขินๆแต่ซ่อน) “โอเคยังไง”
เชน “ก็… ไม่เหมือนแต่ก่อน”
พาสเวิร์ด (เสนอหน้าเข้ามา แล้วเดินออกไป) “เห็นพี่ตี๋ยิ้มด้วย”
เชน “เค้าก็ดูเหมาะกับพี่ดี พี่ลืมเรื่องเก่าไปเหอะพี่ เริ่มต้นกันใหม่”
ตี๋ใหญ่ “อย่างพี่จะเริ่มต้นยังไง”
เชน “พี่ทำกับข้าวอร่อยหนิ เปิดร้านขายข้าวกันผมเป็นลูกมือเอง ผมพูดจริงๆนะพี่”
พาสเวิร์ด (เสียงมาก่อน เดินไปทั่ว) “ใช่ๆพี่ตี๋ทำกับข้าวอร่อยเหมือนตอนแม่ทำเลย กินหมดทุกครั้งเลย หิว…หิว..กินไรกัน..ป่ะไป ไป กินข้าวกัน”
ตี๋ใหญ่มองเชนยิ้มๆ เชนลากฟูกมาวางหลินที่ฟังหูฟังอยู่ เผยให้เห็นตี๋ใหญ่ที่เพิ่งลงนั่ง
ตี๋ใหญ่ “ฟังเรื่องอะไรอยู่ครับ”
หลิน “ฟังหนังสือของเก่า…เรื่อยเปื่อยน่ะค่ะ แก้เหงาได้ค่ะ”
ตี๋ใหญ่ “เหรอครับ…แล้วคุณต้องรอนานมั้ยครับกว่าจะได้เล่มใหม่มาฟัง”
หลิน “ตอบไม่ได้หรอกค่ะ … แล้วแต่ช่วงเวลา ถ้ามีคนใจดีอ่านเยอะ ก็จะมีเข้ามาเยอะหน่อย แต่บางช่วงก็ไม่มีนานหลายเดือนเหมือนกัน”
ตี๋ใหญ่ “แล้วคุณชอบเรื่องเกี่ยวกับอะไร”
หลิน “หลินฟังได้หมดเลย ได้ทุกแนวค่ะ คุณเคยได้ยินมั้ยว่า หนังสือบางเล่มสามารถเปลี่ยนชีวิตคนได้เหมือนกันนะคะ ”
ตี๋ใหญ่ เดินไปอย่างเขินๆในตอนแรก ในที่สุดเค้าก็เลือกหนังสือได้หนึ่งเล่มตี๋ใหญ่ อ่านหนังสือ บันทึกลงในเทปคลาสเซ็ท อย่างตั้งใจ พาสเวิร์ดจะเข้ามากวน เชนห้ามไว้ เชนมองตี๋ใหญ่แบบดีใจด้วย ที่พี่ตี๋คลายความแค้นลงได้ ผ่านหลายวัน มิลค์เสี้ยนยา อ๊วก ลงแดง โดยมีไซเรน และธารใสค่อยๆ ดูแลอยู่ใกล้ชิด มิลค์อาละวาดปาของ ไซเรนเปิดฝักบัวให้คลายเสี้ยนยาธารใสกอดมิลค์ เอาผ้าเช็ดตัวให้ มิลค์นั่งลงตัวสั่นอัศวินแอบดูน้ำตาคลอ อัศวินนั่งพัก ไซเรนเดินเข้ามา นั่งลงใกล้อัศวิน อัศวินทักขึ้น
อัศวิน “มิลค์ดีขึ้นบ้างมั้ยลูก”
ไซเรน “หนักหน่อยครับ ยากำลังขับออกจากตัว”
อัศวิน “อา..ฝากดูด้วยนะไซเรน”
ไซเรน “ครับ”
อัศวิน “ช่วงนี้อยากทำอะไรมั้ยไซเรน..อยากเอาหนังสือของโรงเรียนมาอ่านเตรียมตัวไว้ก่อนหรือเปล่า”
ไซเรน “ผมคงไม่กลับไปเรียนแล้วล่ะครับ”
อัศวิน “แล้วอยากทำอะไรล่ะ”
ไซเรน “ผมจะหาไอ้ตี๋ใหญ่ให้เจอ!! แล้วฆ่ามัน”
อัศวินมองหน้าไซเรน ไซเรนสายตากร้าวอัศวินลุกขึ้นไปหยิบรูปตี๋ใหญ่ส่งให้ไซเรน (ภาพนิ่งตอนตี๋ใหญ่เคยเป็นสาย)
อัศวิน “ตี๋ใหญ่เคยเป็นสายให้อา สมัยที่อาทำคดียาเสพติด”
ไซเรน “มัน!! ไอ้ตี๋ใหญ่!!! (เสียงเคียดแค้น)”
อัศวิน “ครั้งสุดท้ายที่อาเห็นมัน ตอนนั้นอาบุกจับยาล็อตใหญ่ มันหักหลัง.. เอาของกลางหนีไป ไอ้นี่มันเชื่อไม่ได้ มันยังยิงทุกคนในเหตุการณ์นั้นทิ้งหมด (อัศวินมองหน้าไซเรน) ตอนนั้นรองบัญชาก็อยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วย แต่หลังจากนั้น บ้านตี๋ใหญ่ ก็ถูกไฟไหม้ตายทั้งหลัง ในประวัติก็ลงว่าตายแล้ว”
ไซเรนครุ่นคิด อัศวินพูดต่อ
อัศวิน “รองบัญชา เค้าก็ไปเยี่ยมไซเรนนี่”
ไซเรนอึ้งว่าอัศวินรู้
ไซเรน “เค้ามาถามผมว่ารู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับคดีที่ปล้นรถขนเงินของคุณอา รึเปล่า แล้วก็ถามเรื่องพ่อว่าทำงานอะไรกับคุณอาบ้าง เพื่อแลกกับการช่วยผมตามหาตี๋ใหญ่”
อัศวิน “แล้วเธอว่าไง”
ไซเรน “ก็บอกไปตามจริงครับว่า คุณอาให้โอกาสพ่อหารายได้เสริมเพื่อเอาเงินมาดูแลครอบครัว โดยการไปทำงานกับบริษัทของคุณอา”
อัศวิน “เค้ามีข้อมูลเกี่ยวกับตี๋ใหญ่บ้างรึเปล่า”
ไซเรน “ก็รู้แค่ตี๋ใหญ่ตายแล้วครับ”
อัศวินยิ้มซ่อนความกังวล ไซเรนเฉยชายากที่จะคาดเดาว่าเค้าจะอยู่ข้างไหนกันแน่
เปิดด้วยผู้คุมยืนบนป้อมกระเทย ในคุกห้องสัวจะมีกระเทยนั่งรีดผ้าให้สัวหยิบโทรศัทพ์ของเนมาดู เห็นเบอร์โทรศัพท์ล่าสุดในโทรศัพท์ของเน เห็นข้อความที่เนพิมคุยกับตี๋ใหญ่ ใกล้ที่มือ เครนขึ้นไปที่หน้าสัว
ตี๋ใหญ่นั่งคุยกับเชน หลินเล่นอยู่กับพาสเวิร์ด
เชน “ช่วงนี้พวกมันไม่มีส่งของเลยเหรอพี่ ดูเงียบแปลกๆ”
ตี๋ใหญ่ “ดีเหมือนกัน พี่ก็ไม่อยากเห็นใครตายอีกแล้ว”
เชน “เราหยุดตอนนี้ก็ได้นะพี่”
ตี๋ใหญ่ “แต่ถ้าเราหยุด พวกมันจะทำให้คนบริสุทธิ์ต้องพังไปอีกเท่าไหร่”
เสียงข้อความเข้า ตี๋ใหญ่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู รับข้อความของสัว
ตี๋ใหญ่ “มีข่าวส่งของ”
เชน “เราบอกตำรวจก็ได้หนิพี่ ตำรวจดีๆ ก็มีเยอะไป”
ตี๋ใหญ่ที่เหมือนกำลังตัดสินใจอะไรบางอย่าง แล้วก้มลงกดโทรศัพท์หน้าจอมือถือข้อความ “นัดส่งยาที่วันที่.”
บัญชา “มีคนส่งข้อความมาว่า… กำลังจะมีการส่งของล็อตใหญ่…เตรียมทีมเราให้พร้อม”
น้ำผึ้ง “ที่ไหน…เมื่อไหร่….ออกไปดูลาดเลาไว้ก่อนมั้ย”
จ่าแดง “ ผมว่าดีนะครับ หาทางหนีทีไล่กันไว้ก่อน”
บัญชา “ผมฝากด้วยนะครับ มีอะไรคืบหน้ารายงานผมด้วย”
จ่าแดงและน้ำผึ้งเดินออกไป ตปก กดลิฟท์ประตูลิฟท์เปิดออกเห็นทั้งสองแสบกำลังด้นสดแร็ปกันอยู่ ทั้งสองอยู่ในชุดเสื้อวอร์ม เกงวอร์ม ทเถียงกันว่าท่อนแร็ปของใครดีกว่ากัน ตปกเข้าไปในลิฟท์ ประตูปิด พอดีกับที่โทรศัพท์ดังขึ้น
เวรี่ “ฮัลโหล ๆ แปบนะพี่สัว ไม่มีสัญญาณ”
เวรี่ เอาตีนกันประตูเอาไว้ ตปก.มองเคือง
กู๊ด “ครับพี่ ๆ ครับ ได้ครับ”
ตปก ยื่นมือมากดลิฟท์ให้ปิด โจรยกมือไหว้
เวรี่ “แป๊บ นะพี่นะผมคุยกับลูกพี่อยู่ แกไม่ชอบให้รอต้องคุยเลย.. ครับพี่สัวที่ไหนพี่ …..คับๆ กี่โมง โอเคครับได้พี่ เสร็จแล้วให้รอพี่…ได้ครับ”
ตปก ทำท่าอารมณ์เสีย โจรวางโทรศัพท์เข้ามาในลิฟท์
กู๊ด “ขอโทษครับพี่ ”
เวรี่ “โทดคับๆ”
โจรแร็ปให้หน่อยเกี่ยวกับการอยากกระทืบคนกวนตีนในลิฟท์มุมสูงวงจรปิด ตปกโดนกระทืบอย่างเหี้ยมโหดเสร็จแล้วสองโจรเริ่มแร็ปต่อพร้อมทั้งหันมาเล่นกล้องอย่างสนุกสนาน
ภายในห้องทำงานของอัศวิน เสียงโทรศัพท์ที่เครื่องอัศวินดังขึ้น
ออฟซีนเสียงชายลึกลับ “ช่วงนี้คุณจะทำอะไรต้องระวังด้วยนะ กลิ่นคุณเริ่มไม่ดี”
อัศวิน “ผมมีส่งของอีกล็อตเร็วๆ นี้ครับ…ผมจะระวังให้มากที่สุดครับ”
ออฟซีนเสียงชายลึกลับ “ผมไม่แน่ใจว่าจะช่วยคุณได้นะ ผมเองก็โดนเพ็งเล็งอยู่”
อัศวิน “ล็อตนี้มันค้างคาครับ ….หลังจากส่งครั้งนี้แล้ว ผมคงจะพักยาว”
ออฟซีนเสียงชายลึกลับ “จัดการให้ดีละกัน อย่าให้เรื่องมาถึงผม”
อัศวินวางสาย หน้าเครียด ขรึม กลับมาบ้าน ทานข้าวพร้อมกับมิลค์ เห็นมิลค์นั่งซึม อ่อนแรง
อัศวิน “เป็นยังงัยบ้างลูกวันนี้…ทานข้าวกัน … หิวมั้ย”
มิลค์ “ไม่…ไม่หิว..”
อัศวิน “ทานซักหน่อยนะลูก…รองท้องนิดหน่อยก็ยังดี”
มิลค์ “ไม่หนูไม่หิว พ่อกินเหอะ พี่จักรไปไหนอ่ะ”
อัศวินดึงจานข้าวของมิลค์มาจะป้อนมิลค์
อัศวิน “มา… งั้นพ่อป้อนนะ”
มิลค์ไม่กินนั่งน้ำตาไหล เหม่อลอย ไซเรนกับธารใสยืนมองอยู่ไกลๆ
ไซเรน “เออ…ธารใส ที่เธอบอกว่าเคยเห็นคนหน้าคล้ายกับคนที่ฝากของมาให้เรา เธอเจอที่ไหน”
ธารใส “ก็แค่คล้ายๆ น่ะ”
ไซเรน “ที่ไหน พาไปหน่อย”
ธารใส “พอเถอะไซเรน …เดี๋ยวคนชั่วมันก็ได้รับกรรมเองแหละ”
ไซเรน “หึ (ไซเรน) ได้รับกรรมเหรอ เมื่อไหร่”
ธารใสมองไซเรน เห็นแววตาที่ไม่ใช่ไซเรนคนเดิมที่เธอเคยรู้จักอีกต่อไป
บัญชา “เป็นงัยบ้าง สบายดีมั้ย…ที่บ้านท่านมีข่าวอะไรบ้างหรือเปล่า”
ไซเรน “ไม่มีครับ … ยังเครียดเรื่องลูกสาว”
น้ำผึ้ง “จริงๆ ก็ไม่น่าเครียดนะ … ลูกสาวติดยาที่ตัวเองขายเอง”
จ่าแดง “หมวดดดด…. เด็กมันขาดความอบอุ่น ยังงัยก็น่าสงสารครับ”
บัญชา “ทางผมได้ข่าวว่าเร็วๆ นี้จะมีส่งของล๊อตใหญ่นะ…
งานนี้ผมว่าตี๋ใหญ่ต้องมาแน่นอน ไม่รู้ว่าอัศวินมีแผนยังงัย”
ไซเรน “ผมไปด้วย ขอปืนกระบอกนึง ”
จ่าแดง “ปลดเซฟปืนยังไม่เป็นจะไปยิงกับใครได้ มันไม่ได้ง่ายเหมือนในหนังนะไอ้หนู”
ไซเรน “ก็สอนผมสิ”
บัญชา “ผมว่าคุณไม่น่าจะพร้อมนะ”
ไซเรน “งั้นก็ทางใครทางมัน”
บัญชา “ทักษะดีนะ ฝึกได้เร็ว… แต่ระหว่างการทำงานของเรา ขอให้ทุกอย่างเป็นความลับนะ แล้วก็ผมอยากให้คุณสืบดูว่าบริษัทของอัศวิน ขนของอะไรบ้าง”
ไซเรนมองบัญชาแบบไม่แยแส
น้ำผึ้ง “ระวังตัวด้วย …อย่าตายก่อนได้แก้แค้นก็แล้วกัน”
จ่าแดง “หมวด”(จ่าแดงปราม)
บัญชา “ถ้าเสร็จเรื่องนี้แล้ว ผมจะรายงานนาย ให้คุณได้กลับเข้าไปเรียนต่อที่โรงเรียนนายร้อยตำรวจอีกครั้ง”
ไซเรน “ใครบอกคุณว่าผมอยากกลับเข้าไปเรียนอีก
บัญชา “ไม่คิดจะทำให้พ่อดีใจบ้างเลยเหรอ ”
ไซเรนอึ้งไป ยิงออกไปรัวๆ ไซเรนกับจ่าแดงเช็ดปืนอยู่
จ่าแดง “ปืนนี่เป็นความผิดพลาดอย่างนึงของมนุษย์เลยนะ ที่ประดิษฐ์สิ่งที่ใช้เพื่อฆ่ากันเอง”
ไซเรน “ลุงจ่าเป็นเพื่อนกับพ่อผมใช่มั้ยครับ”
จ่าแดง “อื่มม… ก็เคยอยู่หน่วยเดียวกัน”
ไซเรน “พ่อผมทำอย่างอื่นนอกเหนือจากหน้าที่ตำรวจหรือเปล่า”
จ่าแดง “จะสนใจทำมัย…ที่รู้แน่ๆ ยุทธมันทำทุกอย่างก็เพื่อให้ครอบครัวมันมีความสุข”
ไซเรนสบตาจ่าแดงอย่างเศร้าๆ เสียใจ รู้ความหมายเป็นนัยย์ๆ
อัศวินกำลังจะเดินออกทำงาน โดยมีจักรถือของให้อัศวิน เตรียมเดินออกไปพร้อมกัน ไซเรนเดินออกมาจากห้องกำลังจะเดินออกไปข้างนอกเช่นกัน
อัศวินเดินมาที่รถพูดกับจักร
อัศวิน “ให้ชัยมาขับแทน คุณไปดูไซเรนหน่อย”
จักร “คุณมิลค์เป็นไงบ้างครับ”
อัศวินขยับเข้ามาใกล้
อัศวิน “ทำเรื่องที่มันเกี่ยวกับคุณเถอะ”
จักร เห็นไซเรนเดินด้อมๆ แถวหน้าร้าน แล้วเดินกลับมาที่รถไซเรนเข้าไปในรถ
ในรถ
ธารใส “เมื่อไหร่จะกลับไปเรียน”
ไซเรนไม่ตอบ
ธารใส “กลับไปเรียนต่อนะ ตอนที่เธอสอบติดทุกคนดีใจกันมากเลยนะ”
ไซเรน “ไม่มีใครอยู่ดีใจกับเราอีกต่อไปแล้ว…เธอกลับก่อนได้เลย”
ธารใสอึ้งมองไซเรนอย่างไม่เข้าใจ
ไซเรน เห็นตี๋ใหญ่ออกมาจากร้านเชนขี่มอไซค์มารับตี๋ใหญ่ รับหน้าไซเรนมองไม่วางตา
ไซเรน “คนนี้ใช่ไม๊”
ธารใส “ไม่ใช่”
ไซเรนหันมามองหน้า (ธารใสโกหก)
ไซเรน “ลงไปก่อน”
ธารใส “ถ้าจะไปก็ไปด้วยกัน”
(ไซเรนที่ตอนนี้รับรู้เรื่องราวของตี๋ใหญ่และพ่อมากขึ้น ไม่ได้วู่วามเหมือนเดินอีกต่อไป)ไซเรนขับรถตามออกไปจักรเข้าเฟรมมามองไปที่ร้านหลินเดินเข้าไป
เชน “กลับเลยป่ะพี่”
ตี๋ใหญ่ “ว่าจะไปดูที่มันนัดส่งยากันหน่อยดีกว่า”
เชน “อ้าวพี่..ก็เราบอกตำรวจไปแล้วหนิพี่ ไหนว่าเราจะเลิกยุ่งแล้วไง”
ตี๋ใหญ่ “ครั้งนี้ครั้งสุดท้าย เราจะไปดูอย่างเดียว พี่สัญญา แต่ถ้าเชนไม่สบายใจพี่ไปคนเดียว”
เชน “ได้ไงพี่ ไปพี่ขึ้นมาเลย”
เริ่มที่ทั้งกลุ่ม ลงจากรถมาเปิดท้ายรถ ในท้ายรถมีปืน และเสื้อกันกระสุน บัญชาแจกเสือกันกระสุนให้ทุกคนในระหว่างที่พูด
จ่าแดง “ทำไมเราไม่เรียกกำลังเสริมละครับ”
น้ำผึ้งตรวจอาวุธของตัวเอง
น้ำผึ้ง “ป๊อดเหรอจ่า”
บัญชา หนึ่งคือเรายังไม่รู้ว่าใครส่งข่าวให้เรา และจะเป็นข่าวจริงข่าวลวงก็ยังไม่รู้ สองคือข่าวอาจจะรั่วก็ได้ ผมยังไม่อยากเสียโอกาส… แล้วไซเรนล่ะจ่าไหนตอนแรกจะมาด้วยให้ได้ อ่ะจ่า.. สมัยก่อนเห็นจ่าชอบใช้”
บัญชาส่งลูกซองให้จ่าแดง
ธารใสไปหาไซเรนมีมอไซค์ตี๋ใหญ่อยู่ไกลๆจักรเข้ามาในร้าน เดินสำรวจไปเจอหลิน สังเกตได้ว่าหลินตาบอด
หลิน “รับเป็นเทียนหอม หรือน้ำมันหอมดีคะ”
จักร “เพื่อนผมแนะนำมาว่าร้านนี้ผสมกลิ่น ได้พิเศษกว่าร้านอื่น”
หลิน “หลินยิ้ม ขอบคุณค่ะ ..ลูกค้าคนไหนเหรอคะ”
จักร “เค้าชื่อตี๋ใหญ่ครับ”
หลิน “อ๋อ อยากได้กลิ่นแบบไหนค่ะ”
จักร “มีกลิ่นที่ทำให้ผู้หญิงสดชื่นขึ้นบ้างไม๊ครับ” (หมายถึงมิลค์)
หลินเดินไปหยิบมา 1 ขวดแล้วยื่นให้จักร
หลิน “นี่คะ…น้ำมันหอมสกัดจากผิวมะกรูด ช่วยให้สดชื่น ผ่อนคลาย จิตใจสงบ ลดความซึมเศร้า และช่วยให้นอนหลับสบายได้ค่ะ…น่าจะพอช่วยได้บ้างนะคะ”
หลินยิ้ม จักรยิ้มเศร้าๆ ใบหน้ายากจะคาดเดา
ไซเรนที่ตามตี๋ใหญ่อยู่ ตี๋ใหญ่เลี้ยวขวาออกไป แต่เมื่อไซเรนเลี้ยวตามมากลับหายไปแล้ว ไซเรนอารมณ์เสียมองหาไปรอบๆ ไซเรนขับรถหาไปรอบไม่เจอมอไซค์ตี๋ใหญ่ที่กำลังเลี้ยวรถเข้าไปในซอยพบกับเหตุการณ์รถชนผู้หญิง มีผู้หญิงนอนมีเลือดออกอยู่หน้ารถที่พื้น ข้างรถมีผู้ชายอีกคนทำอะไรไม่ถูกยืนโทรศัพท์อยู่ ตี๋ใหญ่ลงจากรถไปดู กล้องลงตามตี๋ใหญ่ไปจนนั่งลงข้างๆ ผู้บาดเจ็บ
ตี๋ใหญ่ “เป็นยังไงบ้างครับ (มองไปที่ผู้ชายข้างรถ) เรียกรถพยาบาลรึยังครับ”ผู้บาดเจ็บพลิกตัวมาเป็นผู้ชายใส่วิกปากแดงปลอมเป็นผู้หญิง เอาปืนจ่อพี่ตี๋ เป็นปืนกลเล็กหัวเราะไปพูดไป
รับหน้าพี่ตี๋มองปืน แล้วรู้ทันทีว่าไอ้พวกนี้มันไม่ธรรมดา
เวรี่ “สบายดีค่า… ห่า ห่า ห้า เห็นมั้ยผมบอกคุณแล้วว่า ไอ้วิธีง่ายๆ ตื้นๆ แบบนี้แหละได้ผล ห้าๆๆ คุณเป็นคนจิตใจดีชอบช่วยเหลือผู้อื่นนะเนี่ย ให้คะแนนจริยธรรมสิบเต็บสิบเลยค่า”
กู๊ด “ฟลุ๊คน่ะ”
เชนขยับจะหยิบปืน เวรี่ ชะโงกออกมาจากตี๋ใหญ่ที่บังอยู่จ่อปืนไปทางเชนยิ้มๆ
เวรี่ “อ้ะๆ เป็นเด็กดีว่าง่ายๆ นะ”
เวรี่ ลุกขึ้นมาเอานิ้วป้ายไปที่เสื้อเปื้อนเลือดเอามาชิม พูดยิ้มๆ
เวรี่ “ซอสมะเขือเทศน่ะ ชิมมั้ย ห้าๆๆ”
กู๊ด มาปลดอาวุธจับเชน
ตี๋ใหญ่ เชน ถูกมัดผลักลงไปที่เบาะหลัง
ไซเรนขับผ่านมาเห็น 2 โจรตอนที่เพิ่งเอาตี๋ใหญ่ขึ้นรถเสร็จ เมื่อรถเลยไปนิดนึง ไซเรนเห็นรถมองไซค์ตี๋ใหญ่จำได้ ไซเรน จอดรถลงไปถามสองโจร
ไซเรน “พี่เห็นคนที่ขับมอไซค์นี้มาป่ะ”
เวรี่ ที่หันหลังอยู่ หันมายิ้มให้ กล้องทิลลงไปที่ปืน พาสเวิร์ดที่บ้านเบื่อๆ เดินมาเขย่าประตูที่โดนโซ่ล็อคไว้ทั้งหมดถูกมัด ปิดปาก ยัดอยู่เบาะหลัง ไซเรนมองตี๋ใหญ่จะกินเลือดกินเนื้อ ปิดประตูรถออกไป
ประตูเปิดออกเห็นจักร แอบเข้ามาในห้องมิลค์ เดินหาไปเจอมิลค์นอนอยู่ข้างๆเตียง จักรค่อยๆนั่งลงข้าง
จักร “เป็นไงบ้าง”
มิลค์ “พี่จักรหายไปไหนมา”
จักร “ท่านอัศวินไม่ให้ผมเข้ามายุ่งในบ้านอีก มิลค์เป็นไงบ้าง”
มิลค์ “ไม่ค่อยปวดท้อง ปวดตัวแล้ว แต่ไม่ค่อยมีแรง อ้วกจนหมดตัวแล้ว”
จักรอยู่ในอารมณ์ที่เศร้าโอบมิลค์ มิลค์กอดตอบเช่นกัน เป็นครั้งแรกที่เราเปิดเผยว่าทั้งคู่มีความสัมพันธ์กัน จักรหยิบขวดน้ำมันหอมออกมาให้
จักร “เค้าว่ากลิ่นนี้จะทำให้รู้สึกผ่อนคลายขึ้น หลับสบาย”
มิลค์ “เราจะทำไงต่อไปดีพี่จักร”
โจรจับทั้งหมดนั่งผูกติดกับเก้าอี้ไม้ กลางสนามแบด ที่มีโต๊ะเก้าอี้และอุปกรณ์กีฬา วางอยู่ระเกะระกะ(โจรเอาอุปกรณ์ของตัวเองที่ใช้ประกอบการแร็ปมาร้องเล่นกันสองคน เล่าถึงเหตุการณ์ในขณะนี้ที่รอสัวโทรมาจากคุก อีกนานมั้ยกว่าพี่สัวจะโทรมา)
เวรี่ “เอ้ย หรือเราจะโทรหาพี่สัวดีวะ”
กู๊ด “ก็พี่สัวเค้าอยู่ในคุก เค้าคงยังไม่สะดวกมั้ง มึงทำเป็นไม่รู้จักพี่สัว เค้าบอกให้รอก็รอ อย่าหาเรื่องใส่ตัว”
ไซเรน มองตี๋ใหญ่แบบจะกินเลือดกันเนื้อ ไซเรนส่งเสียงคำรามออกมาทั้งที่ปิดปากอยู่ ธารใสจะร้องไห้ไซเรนหันไปปลอบด้วยสายตา เชนมองตี๋ใหญ่แบบที่ต่างกับทุกครั้ง เชนมีความกลัวเกิดขึ้น
เวรี่ (ยกนิ้วขึ้นจุปาก) “ชู่ว ใครอนุญาตให้พวกคุณพูดกัน เฮ้อเบื่อจัง”
เวรี่เดินไปที่อุปกรณ์กีฬาหยิบไม้เทนนิสขึ้นมาขณะนี้บัญชาและทั้งกลุ่มได้คืบเข้ามาใกล้ บริเวณที่จับตัวแล้ว ทุกคนดูระวังตัว
เริ่มภาพที่เวรี่ ทำท่าเสริฟลูกเทนนิส เต็มแรง ตัดไปรับโดนหน้าเชนเต็มๆ เลือดกำเดาไหลออกมา ธารใสกรี๊ดทั้งที่มีผ้าอุดปากอยู่ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น โจรหนึ่งทำท่าจุ๊ปากให้ทุกคนเงียบ
รับฝั่งสัวในคุกด้วย
เวรี่ “ครับพี่สัว”
สัว “เป็นไง”
กู๊ด “ได้ตัวแล้วครับพี่สัว”
สัวยิ้มอยู่ในคุก
สัว “หมูฉิบหาย ไหนว่ายากวะ มึงถามมันสิว่ามันทำงานให้อัศวินรึเปล่า”
โจรเดินไปแก้มัดปากตี๋ใหญ่
โจร1 “มึงทำงานให้อัศวินรึเปล่า”
รับหน้าตี๋ใหญ่เหมือนคิดอะไรออก ตี๋ใหญ่เล่นละครหลอกสัวให้ผิดใจกับอัศวิน
ตี๋ใหญ่ (พยักหน้า)
ไซเรนมองตี๋ใหญ่ ทั้งตกใจ ทั้งไม่เชื่อว่าเป็นเรื่องจริง
สัว “ยังไง”
ตี๋ใหญ่ “ท่านอัศวินบอกให้ไปปล้นรถของท่านเอง แล้วเอาของไปคืนให้ท่าน”
สัว “กูนึกแล้วหลอกกูว่าถูกปล้น ที่แท้มึงก็ส่งคนมาปล้นไป”
สัวยิ้มเย็นเยือกไซเรนตกใจ คิดว่าตี๋ใหญ่ทำงานให้อัศวินจริงๆ”เชนมองตี๋ใหญ่แบบเอาไงดีธารใสร้องไห้กลัวโจรฟังโทรศัพท์แล้วถามต่อ
เวรี่ “แล้วของอยู่ไหน”
โจรยืนโทรศัพท์ให้สัวฟังตี๋ใหญ่ตอบ
ตี๋ใหญ่ “อยู่ที่โกดังของท่านอัศวิน ปล่อยพวกเราทั้งหมดแล้วเดี๋ยวผมจะพาไปเอาของ”
ไซเรนมองตี๋ใหญ่แบบไม่เข้าใจว่าจะมาช่วยเค้าทำไมเวรี่ฟังโทรศัพท์สัว
สัว “มึงเค้นเอาที่ซ่อนยามาให้ได้”
โจรเดินมาจ่อจะยิงตี๋ใหญ่ ตี๋ใหญ่เฉย
เวรี่ “มึงบอกที่อยู่มา ไม่ใช่เวลาจะเล่นบทฮีโร่น่า”
ตี๋ใหญ่นิ่ง
เวรี่ “ลืมไปมึงนี่มันมีคุณธรรม ชอบช่วยเหลือผู้อื่น”
กู๊ด ตีเทนนิสใส่หน้าธารใสหงายไปมีเลือดออก ไซเรนโกรธตะโกนทั้งที่ถูกมัดปาก
ตี๋ใหญ่ “เอ้ย!!! เด็กพวกนี้ไม่เกี่ยว ปล่อยไปแล้วจะพาไปเอาของเดี๋ยวนี้”
เวรี่ “ไม่ มึงบอกมาเดี๋ยวนี้เลย โย่ว แบ็คแฮนด์ โฟร์แฮนด์”
กู๊ดตีเทนนิสใสหน้าธารใสอีกลูก หวดไม้ใส่หน้าเชนเก้าอี้หงายไป
หวดใส่ไซเรนเลือดออก จัม หวดหลายครั้ง โดนหน้าหลายครั้ง
กู๊ด “ไปอุจาระแปบนะ มีใครปวดหนักเบารึเปล่า อืมถ้ามีก็ทนไปก่อนนะ”
กู๊ด จะออกไปแต่ก็ถอยออกมา ทำ povเห็นการมาของกลุ่มบัญชา กู๊ด ส่งสัญญานบอกเวรี่ ขึ้นนกปืนแล้วออกไปอัศวินกำลังเตรียมซุปให้มิลค์ โทรศัพท์ดัง
สัว “ผมได้ตัวไอ้ตี๋ใหญ่ของท่านแล้วนะ”
อัศวิน “ที่ไหน”
สัว “ท่านอยากจะไปเจอมัน หรือจะให้ผมจัดการให้เลย”
อัศวิน “คุณจัดการได้เลย”
จบที่หน้าสัวแค้นเย็น
ขณะนี้บัญชาและทั้งกลุ่มได้คืบเข้ามาใกล้ โจรเดินเข้าหาจากด้านหน้า บัญชาเห็นท่าไม่ดี
บัญชา “(กับจ่าน้ำผึ้ง) ทุกคนระวัง (ตะโกนออกไป) หยุดตรงนั้นแหละ”
โจรยิ้มยกปืนขึ้นกราดยิงใส่ทันที เวรี่ มองไปเดินตามไปช่วยกู๊ด
เวรี่ “ข้างนอกท่าทางสนุก อย่าซนกันนะเด็กๆ เดี๋ยวมา”
พอโจรพ้นไป กล้องมุมต่ำรับเก้าอี้ไซเรนโดน ตี๋ใหญ่ทิ้งตัวทับเก้าอี้หัก เอามือที่ยังถูกมัดออกมาจากโครงเก้าอี้ได้ หันไปถีบเก้าอี้ไซเรนล้มทันที แต่ล้มไปโดนเหล็กแหลมเศษวัศดุที่อยู่ที่พื้น ไซเรนมีแผลเลือดออกที่สีข้าง (เป็นเหตุให้ไปรพ.ในเวลาถัดมา) ตี๋ใหญ่ถีบเก้าอี้ไซเรนหักทำให้ตัวหลุดจากเก้าอี้ ตี๋ใหญ่หันไปแกะเชือกให้ธารใส ทันทีที่ไซเรนหลุดกลับหยิบขาเก้าอี้ที่หักฟาดใส่ตี๋ใหญ่เต็มแรงรับหน้าตี๋ใหญ่หูอือ วิ้ง มีเลือดไหลไซเรนเอามือดึงผ้าปิดปากออกตะโกนใส่ตี๋ใหญ่ แต่ตี๋ใหญ่ที่โดนตีหูอื้อไปหมด
ไซเรน “มึงฆ่าแม่ ฆ่าน้อง แล้วก็พ่อกูอีก ทำไม”
ตี๋ใหญ่ “ช่วยเด็กคนนี้ก่อน”
ตี๋ใหญ่ยังวิ้งอยู่ เห็นไซเรนตะโกนใส่เค้าแต่ไม่ได้ยินเสียง ไซเรน ตีไปที่หัวตี๋ใหญ่อีกรอบ ตี๋ใหญ่วิ้งหนัก เลือดไหลออกมา ธารใสหลุดจากเชือกตัดสินใจช่วยแกะเชือกให้เชน
ไซเรน “ทำไม มึงช่วยกูในคุกทำไม ทำมึงจะเอายังไงกันแน่”
ไซเรนเอาเศษเก้าอี้ที่แตกเป็นปลายแหลม จ่อจะแทงที่ตาตี๋ใหญ่ไซเรนที่รับรู้เรื่องทั้งหมดมาที่เนเล่าเรื่องตี๋ใหญ่ถูกบังคับให้เป็นสาย ตี๋ใหญ่ให้เนช่วยเค้าคุก เรื่องที่พ่อเค้าไม่ใช่คนดี แต่ทำใจยอมรับไม่ได้ ตะโกนออกมาอย่างสับสนปนคลั่ง พร้อมเงื้อจะแทง เชนพยายามอธิบาย
เชน “หยุด! พี่ตี๋เค้าไม่ได้ฆ่าครอบครัวมึง ไอ้แฟรงค์กี้ต่างหาก พี่ตี๋เค้าเป็นคนพาพ่อมึงไปรักษาที่คลีนิกด้วยซ้ำ แต่ไอ้แฟรงค์กี้มันเมายาก็เลย…. ”
ไซเรน ไกลออกไปเชนพยายามอธิบาย เชนอธิบายตี๋ใหญ่ยอมรับชะตากรรมและยังมึนจากการโดนตีธารใสสับสน กลัวไม้ปลายแหลมจ่อสั่นใกล้ตาตี๋ใหญ่
ไซเรน “ไม่จริง อ๊ากกกก”