>หลิน “หมอดูเค้าว่ายังงัยคะ”
ตี๋ใหญ่ “ตอนนั้นพ่อแม่ผมยังแอบหัวเราะเลย แต่หลังจากนั้น ทุกอย่างมันก็เหมือนค่อยๆ เปลี่ยนไปตามคำทำนาย”
ตี๋ใหญ่นึกย้อนไปตอนเด็กเดินจูงมือพ่อแม่สวนกับหมอดูคนหนึ่ง (หมอดูใจดี) ระหว่างจะสวนกันหมอดูจ้องยิ้มมาที่ตี๋ใหญ่โบกมือให้
หมอดู ” เดี๋ยวก่อนๆ หนู ชื่ออะไรจ๊ะ”
แม่ยิ้ม
แม่ “บอกป้าเค้าไปสิลูก”
ตี๋ใหญ่เด็ก “เด็กชาย ธาวิน ครับ”
พ่อแม่มองหน้ากันยิ้มๆ
หมอดู ” ธาวิน ชื่อดีจัง แปลว่า ผู้บริสุทธิ์ ผู้ว่องไว เกิดวันที่เท่าไหร่ลูก”
ตี๋ใหญ่เด็กงง แม่
แม่ “ไม่เป็นไรจ๊ะ ขอบคุณนะ (กับพ่อ) ไปพ่อไป”
หมอดู ” เดี๋ยวสิจ๊ะ ชั้นไม่ได้คิดสตางค์อะไรหรอก อยากดูให้หนูนี่เฉยๆ”
พ่อ ” ขอบคุณจ๊ะ…แต่ไม่เป็นไร ”
หมอดู ” แค่วันที่เท่าไหร กี่โมง ก็ได้ ”
ตี๋ใหญ่มองหมอดูหันต่อไปมองพ่อแม่มองหน้ากัน แม่บอกวันเกิดแต่เราจะไม่ได้ ยินเสียง หมอดูเข้าใกล้ตี๋ใหญ่จับมือ หมอดูพึมพำมองหน้าตี๋ใหญ่
หมอดู “18 นาฬิกา ตกฟาก ณ. ราศีพฤษภ.อาทิตย์ดาวปุตตะอยู่พิจิก ภพปัตนิเล็งลัคนา ราหู มฤตยูได้ตำแหน่งมีกำลังเป็นพิเศษสถิตย์ที่ราศีกุมภ์ ส่งกระแสสัมพันธ์ถึงพระเสาร์คู่มิตร ดวงแรง มีจิตใจห้าวหาญสติปัญญา หลักแหลม แต่จะเป็นคนพยาบาทเจ็บแล้วแค้นจดจำไม่ลืม ดาวใหญ่อันเป็นประธานแห่งดาวศุภเคราะห์ทั้งมวล ซึ่งหมายถึงคุณธรรม และความดีงาม ตกอยู่สถานะอ่อนจะช่วยเสริมให้เขาเป็นคนอำมหิต อย่างช่วยไม่ได้นับว่าน่าเป็นห่วง ดาวกฤติกาอยู่รอยต่อ ระหว่างปลายราศีเมษกับต้นราศีพฤษภ แต่โบราณถือเป็นฤกษ์ร้าย โจโรเพชฌฆาตแล้ว เทศตรีฤกษ์เฮย บาทฤกษ์บ่มิดี สักน้อย ทลิทโท ปฐมะ มีร้ายอยู่ สมณะอวสนด้อย (เงยหน้าขึ้นพ่อแม่) โจโรฤกษ์”
แม่กับพ่อชะงักฟัง อึ้งๆ
แม่ “ขอโทษด้วยน๊ะจ๊ะ รีบไปแล้วจ่ะ”
หมอดูยังไม่หยุดพูด ทำนายต่อ
หมอดู “จะก่อภัยอันตรายจนถึงแก่ชีวิตให้คนรอบข้าง คนจะตายมากมาย”
แม่แกะมือหมอที่จับมือตี๋ใหญ่แน่น รับหน้าตี๋ใหญ่เฉยๆ
หมอดู “ตี๋ใหญ่ หนูเกิดดวงเดียวกับโจรตี๋ใหญ่ เคยได้ยินชื่อมั้ย”
พ่อแม่เดินออกมาทางกล้อง หมอดูพูดตามหลัง
หมอดู “ชะตากำหนดไว้ คนใกล้ชิดจะมีอันเป็นไป หนีไม่พ้นโจโรฤกษ์ จะมีคนตายระวังให้ดี !!”
พ่อแม่ และตี๋ใหญ่เดินจากมาใกล้กล้อง ทั้งคู่หัวเราะออกมาแล้วแซวลูก
ตี๋ใหญ่ “ตี๋ใหญ่นี่เป็นใครเหรอครับ”
แม่ “ไม่มีไรลูก..ไม่ต้องสนใจ”
พ่อ ” แม่ๆ เมื่อกี้มีกลอนด้วยนะ โจโร บ่มิดี อะไรก็ไม่รู้ (หัวเราะเบา) จะเป็นคนพยาบาท (พ่อทำเสียงล้อๆ)”
แม่ “เกิดดวงเดียวกับโจรตี๋ใหญ่ด้วยนะระวังให้ดีนะพ่อ
ลูกเราจะกลายเป็นโจร แฮ่…งั้นจับตัวเลยดีกว่า” แม่แกล้งจับลูก จักกะจี้ แล้วสามคนพ่อแม่ลูก ก็หัวเราะพร้อมกัน
ตี๋ใหญ่ช่วยแม่ตากผ้าอยู่ข้างบ้าน มีเพื่อนบ้านโผล่มาคุยด้วย แม่พ่อเล่าเรื่องที่หมอดูทักให้เพื่อนบ้านฟัง ทั้งกลุ่มหัวเราะเป็นเรื่องตลกภาพที่เห็นเงาคนบนผ้าปูที่นอนที่ตากอยู่มีปืนมาจ่อ “หยุด นี่ตี๋ใหญ่ยกมือขึ้น ยกมือขึ้น”
(เงาพ่อกับเงาตี๋ใหญ่ที่พาดมาบนผ้าปูที่นอน) เงาเด็กเข้ามาเป็นเงาร่วม อีกเงาหนึ่งยกมือขึ้น แล้วหันไปรวบตัวเด็กผ่านผ้าทั้งสามกำลังช่วยกันตากผ้าอยู่ เพื่อนบ้านมาคุยด้วย (เพิ่งเก็บผ้าเสร็จ)
แม่ตี๋ใหญ่ “เออ…น้อม เธอเคยเห็นหมอดูผอมๆ แถวๆ ต้นไทรท้ายท้ายซอยบ้านเรามั้ย”
น้อม (เพื่อนบ้าน) “มีด้วยเหรอ ไม่เคยเห็นนะ … ทำมัยรึ”
แม่ตี๋ใหญ่ ” ก็วันก่อนชั้นเดินเข้าบ้าน เจอแม่หมอเค้าทักมา บอกว่าไอ้วินเกิดดวงโจร ”
น้อม (เพื่อนบ้าน) ” จริงเหรอ อย่างนี้ทำไงล่ะ เค้าให้ไปแก้กรรมหรือ ไปหาพระยังไงบ้างละ”
พ่อตี๋ใหญ่ ” เค้าทักว่าอะไรนะ(นึก) อ๋อ เกิดวันเดียวกับโจรชื่อตี๋ใหญ่”
ตี๋ใหญ่ตั้งใจฟัง
ตี๋ใหญ่ “ตี๋ใหญ่เค้าเป็นใครหรอครับ… เค้าทำอะไรครับแม่”
น้อม (เพื่อนบ้าน) ” ตี๋ใหญ่ ที่สมัยก่อนดังๆ ที่เค้าว่าเก่งๆ มีอาคมของดี ออกปล้นฆ่าอ่ะนะ
ที่กระโดดรถไฟ ดำน้ำด้วยก้านมะละกอหนีตำรวจ
แต่สุดท้ายก็โดนตำรวจยิงตาย เค้าเอามาทำเป็นละครหนิ”
แม่ตี๋ใหญ่ ” ไม่รู้หรอกน้อม ไม่ได้สนใจฟัง ลูกเราก็อยู่ที่เราเลี้ยง ไม่เกี่ยวกับดวง หรือเวลาตกฟากอะไรหรอก”
น้อม (เพื่อนบ้าน) ” เอ้า…ฟังๆ ก็ไม่เสียหายพี่ ของอย่างนี้มันมองไม่เห็นนะพาไปให้พระดูอีกที่เถอะ”
พ่อแม่พูดยิ้ม
แม่ตี๋ใหญ่ ” ก็ใช่ไงน้อม มองไม่เห็นแล้วเราจะไปเชื่อทำไม”
ตี๋ใหญ่ “แม่ๆ…เกิดดวงโจรคืออะไรครับ..ผมต้องโตไปเป็นโจร
เหมือนตี๋ใหญ่เหรอคับ ”
แม่ตี๋ใหญ่ “ไม่ๆ ลูก ผู้ใหญ่เค้าแค่พูดกันเปรียบเทียบเฉยๆ น่ะ”
แม่วางผ้า ก้มลงกอดลูก
แม่ตี๋ใหญ่ “ลูกแม่เป็นคนจิตใจดี โตมาก็จะเป็นคนที่น่ารัก เชื่อฟังผู้ใหญ่ ชอบช่วยเหลือผู้อื่นอย่างที่แม่สอนไงคับ”
ตี๋ใหญ่ตอนเด็ก เล่นอยู่กับเพื่อนในละแวกบ้านตี๋ใหญ่กับเพื่อนอีก 2 คน มุมสูงเราจะเห็นทั้งสามสุมหัวกัน (เอาสีดำทางมือเป็นปืน)
เพื่อน1 “มาๆ..มึงไอ้ตี๋ใหญ่ไปเป็นโจรเลย เดี๋ยวร้อยเอกฉัตร (หรือชื่อตัวแสดงเด็กจริง) กับร้อยเอกทัศน์ จะออกไปตามจับแล้วนะ(เพื่อนดันตี๋ใหญ่ออกไป) ไปซ่อนเร็ว”
ตี๋ใหญ่ “โห.. ทำไมกูต้องเป็นโจรทุกครั้งเลยอ่ะ ขอเป็นตำรวจนะ กูอยากเป็นตำรวจ”
เพื่อน2 “เอ้าก็มึงชื่อตี๋ใหญ่ มึงก็ต้องเป็นโจรดิ พ่อก็เล่าให้ฟังว่าเมื่อก่อน มีโจรปล้นคนฆ่าคน ตำรวจตามจับตั้งนาน กว่าจะจับได้ มึงชื่อเหมือนโจรมึงก็เป็นโจรแหละเร็วๆ มึงใช้ปืนอะไรกูเอ็มสิบหก พิ่วๆๆๆ” (พูดเสร็จทำท่ายิง)
เพื่อน1 “มาๆ..กูใช้ลูกซอง ตั้มๆๆ” (พูดเสร็จทำท่ายิง)
ตี๋ใหญ่ “กูไม่ได้ชื่อตี๋ใหญ่จริงๆนิ กูชื่อธาวิน ไม่เอาอ่ะ โอน้อยออก ไม่งั้นกูไม่เล่น”
ทั้งสาม “โอ…..น้อยออก”
เพื่อน2 (หัวเราะ) “ฮะฮะฮะ ไอ้ตี๋ใหญ่ ออกก่อนอีกแล้วเป็นโจร”
ตี๋ใหญ่ก้มหน้าเซ็งที่เหลือแยกย้ายไปซุ่ม เราจะเห็นภาพสโลว์เด็กๆ ทั้งสามเล่นไล่ยิงสนุกสนานมุมสูงเพื่อนๆ ยกมือมาทำนิ้วเป็นปืน ตี๋ใหญ่โดนยิงล้มลง(น่าจะตัดสลับตอนยิงจิง)ตี๋ใหญ่ทำเป็นตายอยู่แป๊บนึง แล้วยืนขึ้น
เพื่อน2 “เฮ้ย!!ตี๋ใหญ่ มึงโดนยิงแล้วก็ต้องตายดิ”
ตี๋ใหญ่ “เอ้า!!! ก็กูไม่ได้เป็นโจรจริงๆ หนิ กูก็ต้องไม่ตายดิ”ทั้งหมดโวยวายแบบขำเด็กๆ เพื่อนอีกคนเข้ามายิง ตี๋ใหญ่ทำเป็นหลบได้แล้วยิงตอบ
ตี๋ใหญ่ช่วยแม่ห่อข้าวให้พ่อไปกิน พ่อเรียกชื่อตี๋ใหญ่ แม่ทักว่าให้เรียกชื่อจริง แต่สุดท้ายแม่ก็หลุดเรียก ชื่อตี๋ใหญ่อีก ทั้งหมดหัวเราะ จบด้วยภาพตักข้าวใส่ห่อ
ตี๋ใหญ่ “วันหน้านะ…เดี๋ยวผมทำให้พ่อกับแม่กินเอง”
แม่ “จ้าาา… เอาให้อร่อยกว่าแม่ทำเลยนะ”
พ่อกำลังจะเดินเข้ามาเอาห่อข้าว ..ได้ยินสองแม่ลูกคุยกัน จึงพูดหยอกลูก
พ่อ “ ตี๋ใหญ่…หยิบช้อนให้พ่อด้วย”
แม่ตีแขนพ่อ
แม่ “เอาอีกแล้วพ่อ…ไม่เรียกลูกชื่อนี้ เรียกไปเรียกมาจนติดแล้ว”
พ่อ “จ่ะแม่… พ่อลืม…ธาวินหยิบกระบอกน้ำให้ด้วยลูก”
ตี๋ใหญ่หยิบกระบอกน้ำมาให้
แม่ “ตี๋ใหญ่ เดินไปส่งพ่อเสร็จแล้วเอาการบ้านมาให้แม่ดูหน่อย”
ตี๋ใหญ่ กับ พ่อ พูดพร้อมกัน “แม่”
แม่ “เออ แม่ขอโทษ ก็ติดมาจากทั้งสองคนนี่แหละ ไปๆไปได้และพ่อ”
พ่อแม่ลูกยิ้มหัวเราะให้กัน ใกล้ที่มือแม่ปิดฝาห่อข้าว
พี่เต๋าต้องดูไม่เท่ห์ ธรรมดามากๆ จน สุภาพ น่ารัก ซื่อใส ไม่มีเค้าของตี๋ใหญ่ใน ปัจจุบันโดยสิ้นเชิงแม่ที่ป่วยแต่ก็ไม่ท้อมองโลกในแง่ดีเสมอ
ขึ้นตัวหนังสือใกล้มือที่ห่อข้าว “ 4 ปีก่อน “ตี๋ใหญ่กำลังเตรียมห่อข้าวและเตรียมกระบอกน้ำให้แม่ไว้กินที่โรงพยาบาลแม่ยืนยิ้มมองตี๋ใหญ่เตรียมข้าวอยู่ใกล้
ตี๋ใหญ่ “ไชโป้วผัดไข่ เสร็จแล้ว อร่อยมากๆ”
พ่อเดินมาหยิบห่อข้าว เสร็จแล้วเดินไปหาแม่
พ่อ “หมอนัดกี่โมงแม่”
แม่ “นัดกี่โมง ก็เสร็จตอนเย็นเหมือนเดิมแหละพ่อ”(ยิ้มๆ)
พ่อเดินมาหยิบห่อข้าว เสร็จแล้วเดินไปหาแม่
พ่อ(พูดกับแม่) “เย็นนี้เจอกันที่โรงพยาบาลนะ (กับตี๋) ตี๋ใหญ่ดูแม่ด้วยนะ ”
ตี๋ใหญ่ยิ้มให้พ่อ
ตี๋ใหญ่ “คุณว่าโชคชะตากำหนดชีวิตเราไว้ตั้งแต่แรก..จริงมั้ย?”
หลิน “หลินเชื่อว่าคนที่เกิดวันเดียวกันเดือนเดียวกันและปีเดียวกันกับคุณน่าจะมีเป็นหมื่นๆคนนะคะในโลกนี้ …และคงจะมีหลายคนที่บวชเป็นพระ หรือเป็นบาทหลวง แสดงว่าคนกลุ่มนั้นเค้าฝืนดวง แล้วเลือกเป็นในสิ่งที่เค้าอยากเป็นได้สิ”
ตี๋ใหญ่กับแม่นั่งรอรถเมล์ ตอนนี้เราจะเห็นคนแอบมองรอยกากบาทตำแหน่งฉายแสงบนใบหน้าแม่ชัดเจน เป็นรอยกากบาทด้วยหมึกเคมีสีน้ำเงิน รอยที่ฉายแสงไปแล้วจะมีรอยดำแบบไหม้ๆ
-ป้ายต่าง แผนกผู้ป่วยมะเร็ง
-หน้าโรงพยาบาล ผ่านเวลา เมฆเคลื่อน แดดเปลี่ยน
-มอนทาจ เห็นตี๋ใหญพาแม่มารอฉายแสง หลายอิริยาบท
-กินน้ำ กินข้าว ตี๋ใหญ่ดูแล
-ตี๋ใหญ่ถามพยาบาลว่าถึงคิวรึยัง แต่ทั้งคู่ดูสบายๆไม่ทุกข์ร้อนเพราะชินแล้ว
-แม่อ้วกออกมาโดนไม่ตั้งตัว ใส่ตี๋ใหญ่ ตี๋ใหญ่ไม่มีท่าทีรังเกียจแต่กลับเช็ดปาก เช็ดหน้าให้แม่ก่อน เสร็จแล้วแม่นั่งหมดแรงพิงตี๋ใหญ่
แม่ (เสียงเศร้า รู้สึกผิด) “แม่ขอโทษ แม่ขอโทษลูก”
ตี๋ใหญ่ “ไม่เป็นไรครับ ดีขึ้นมั้ยครับ”
แม่พยักหน้าดมยาดม
ตี๋ใหญ่ “ทำไมผมไม่ทำงานหาเงินได้มากๆเหมือนคนอื่นนะ ผมจะได้พาแม่ไปรักษาที่เอกชน แม่จะได้สบายกว่านี้”
ตี๋ใหญ่ท้อ แม่ปลอบ
แม่ “คิดอย่างนั้นได้ยังไงลูก ถึงจะรอ แต่หมอเค้าก็ตั้งใจรักษาเราดีนะลูก มีคนอื่นลำบากกว่าเราตั้งเยอะ คนที่ไม่มีปัญญา แม้กระทั่งจะไปหาหมอ คนที่เค้าเกิดมาไม่ครบ เค้ายังมีความสุขอยู่ได้ ไม่เอาๆ ทุกอย่างอยู่ที่ใจลูก ลูกต้องเข้มแข็งนะ คิดซะอย่างนี้ลูกมันคง เป็นกรรมที่เราทำไว้แล้วเราก็ต้องชดใช้ วันหนึ่งทุกอย่างก็จะผ่านไปด้วยดีนะลูก แล้วอีกอย่างจะเอาเวลาที่ไหนไปทำงานห๊ะนั่งเฝ้าแม่ทุกวันอย่างนี้”
แม่โอบตี๋ใหญ่
ตี๋ใหญ่ “ผมไม่เคยเห็นแม่ไปทำอะไรให้ใครต้องทุกข์ร้อนเลยนิ
แล้วแม่จะมีกรรมได้ยังไง”
แม่ “แม่อาจจะทำไปโดยไม่รู้ตัวก็ได้ลูก อาจจะไม่ใช่ชาตินี้ก็ได้ ทุกคนเคยทำผิดกันทั้งนั้นแหละลูกแต่ผิดแล้วต้องแก้ไขนะ”
ตี๋ใหญ่รู้สึกโล่งขึ้นอย่างประหลาดที่สามารถระบายเรื่องของตัวเองให้คนอื่นฟังได้
หลิน “ก็อาจจะจริงนะคะ ที่ว่าเราไม่สามารถกำหนดชีวิตเราได้ตั้งแต่เกิด…ดูอย่างฉันสิก็ไม่ได้อยากตาบอด…แต่เกิดมาตาบอด…แต่ถามว่าฉันทุกข์มั้ยที่ต้องเกิดมาเป็นแบบนี้ …ฉันว่าเราก็ต้องยอมรับแล้วก็อยู่กับมันให้ได้”
ตี๋ใหญ่ “แล้วถ้า….ชะตาชีวิตของผมต้องเป็นโจร แล้วผมกลายเป็นโจร ฆ่าคน ค้ายา ฆ่าตำรวจ……ใครอยู่ใกล้ผมจะเป็นอันตรายทุกคน… คุณจะยังคุยกับผมอยู่หรือเปล่า”(เสียงเศร้าหม่นหมอง)
หลิน “คุณนี่ไม่จมอยู่กับอดีต ก็กังวลกับอนาคตยังมาไม่ถึงค่ะ อยู่กับปัจจุบันบ้างออกไปสูดอากาศที่โล่งๆ กันมั้ย”
ระหว่างที่ตี๋ใหญ่นั่งรอแม่ที่กำลังฉายแสงอยู่ ล้วงดูเงินในกระเป๋ากางเกงตัวเองดู ว่าเหลือเงินพอที่จะพาแม่นั่งแท็กซี่กลับบ้านมั้ย แต่เงินที่ตัวตี๋ใหญ่ก็มีไม่พอ ตี๋ใหญ่หยอดเหรียญโทรศัพท์โทรหาเพื่อน
ตี๋ใหญ่ “ฮัลโหล… เออ พล… นี่กูเองธาวิน … งานมึงคืนนี้กูไปทำให้ได้นะ กูว่างแล้ว
พล. “เออ… มึง!! ว่างแล้วเหรอ ได้ๆๆ กูยังหาคนไม่ได้เลยย”
ตี๋ใหญ่ “โอเคได้มึง คืนนี้เจอกัน… แต่กูกวนมึงเรื่องนึง มึงโอนตังค์มาให้กูตอนนี้เลยได้มั้ย กูจำเป็นต้องใช้เงินว่ะ”
พล “แหม่มมม ..มึง..กูนึกว่าอยากช่วยกู…ที่แท้ก็ร้อนเงิน…
เออๆๆ โอเคเดี๋ยวกูโอนให้ ”
ตี๋ใหญ่ “ขอบใจมากเพื่อน”
จักร “ทำไมเราไม่เก็บยาเอาไว้บ้างละครับ”
อัศวิน “เงินไม่พอใช้เหรอไงหมวด”
จักร “เปล่าครับ”
อัศวิน “เก็บไว้แล้วไง”
จักร “เผื่อเราก็ไว้ใช้ล่อซื้อ หรือ ไว้ให้รางวัลไอ้พวกสาย ของตั้งเยอะเราเก็บไว้ไม่มีใครรู้แน่ครับ มีอีกเรื่องครับ ตอนนี้คนในกรมเอง ก็ดูจะเฝ้ามองเรา สายของเราหลายคนก็มีคนอื่นใช้งานด้วย แล้วเดี๋ยวนี้ใครจ่ายมากกว่ามันก็ไป อาจจะไปพูดมากอีก ผมว่าเราน่าจะหาสายของเราเองมาใช้งานน่าจะปลอดภัยกว่า”
อัศวิน “จะปลอดภัยกว่ายังไง”
จักร “ก็ทำให้มันไม่มีทางเลือก …นอกจากจะมาเป็นสายให้เราคนเดียว”
อัศวินนิ่งคิด
หลังจากที่ฉายแสงเสร็จ แม่และตี๋ใหญ่นั่งรอพ่ออยู่เพื่อกลับบ้านด้วยกัน พ่อมาถึง
พ่อ “เป็นงัยบ้างวันนี้….อาเจียนเยอะมั้ยแม่”
แม่ “สบายแล้ว…ออกไปหมดและ…ไป…กลับกันเถอะ”
ตี๋ใหญ่ “แหม…พอพ่อมาหน้าแม่ก็สดชื่นเลยนะ ป่ะ … วันนี้นั่งแท็กซี่กัน ”
แม่ “ไม่เอาลูกตี๋… แม่ไหวเก็บเงินลูกไว้เถอะ ประหยัดไว้”
ตี๋ใหญ่ “เดี๋ยวคืนนี้ไปทำงานต่อ สบายมากแม่ไปกันเถอะ อย่าเสียเวลานะ กลับบ้านกันเถอะ”
แล้วทั้งสามคนก็เดินออกจากโรงพยาบาล
แม่ท่าทางพะอืดพะอม มองหาถุง พ่อหยิบหยิบถุงจากหลังเบาะคนขับมาถือเตรียมไว้ถึงสวนสาธารณะ ตอนแรกหลินยังใช้ไม้เท้าอยู่
ตี๋ใหญ่ “ทำไมที่นี่คุณต้องใช้ไม้เท้า”
หลิน “ก็ไม่เคยมานี่คะ เคยได้ยินเค้าว่ากันว่าที่นี่บรรยากาศสบายดี อีกอย่าง”หลินพับไม้เท้าเอื่อมมือมาจับแขนตี๋ใหญ่
หลิน “วันนี้ขอใช้คุณเป็นตาให้หน่อยได้ไม๊คะ“
ตี๋ใหญ่ “ให้ ทำยังไงเหรอครับ”
หลิน “ท้องฟ้าเป็นอย่างไรคะวันนี้”
ตี๋ใหญ่ “ท้องฟ้า(เงยหน้ามอง) วันนี้ปลอดโปร่ง เมฆเคลื่อนตัวบางๆ อีกไม่เกิน ครึ่งชั่วโมง พระอาทิตย์น่าจะลับขอบฟ้า วันนี้พระอาทิตย์ดวงกลมใหญ่เต็มดวงครับ
หลิน (หลินสนุก) “หยุดทำไม คุณเห็นอะไรอีก”
ตี๋ใหญ่ (บรรยายตามโลเคชั่นจริง)“อ่ออที่นี่วันนี้คนไม่ค่อยเยอะนัก มีคู่รักหนุ่มสาวเดินจูงมือกัน ให้อาหารปลาอยู่ฝั่งซ้ายมือ มีปลามาแย่งอาหารกันเยอะเชียวครับ”
หลิน “ดูน่าสนุกจังค่ะ มีคนมาออกกำลังกายมั้ยคะ รำมวย ไท๊เก๊ก เคยฟังจากเทปน่ะค่ะ”(พูดไปหัวเราะไป)
ตี๋ใหญ่ “ไม่มีครับ ถ้ารำมวย ไท๊เก๊ก น่าจะมีช่วงเช้า อาม่า อากงชอบมากัน
รอบเย็น น่าจะเป็นกลุ่มคนทำงาน หลังเลิกงานก็มาวิ่งออกกำลังกายกัน หรือเต้นแอโรบิค ทำนองนั้นครับ ขอบคุณนะครับผมไม่ได้มาอยู่ในที่โล่งๆ กว้างๆ แบบนี้นานมากกก”
หลิน “ปกติอยู่ถ้ำ?”
ตี๋ใหญ่ “เปล่า… ปกติก็แต่ในห้อง”
จักรเอารูปตี๋ใหญ่ในบัตรประชาชน ถ่ายเอกสารให้อัศวินดู
อัศวิน “มันยังไม่ตายเหรอ เราจับมันได้จากคดีอะไรนะ”
จักร “ที่พ่อมันมียาเสพติด สรุปไอ้คนที่ดักปล้นรถเรา ก็คือสายเก่าของเราครับเอง”
อัศวิน “เปลี่ยนชื่อเป็นตี๋ใหญ่”
อัศวินดูรูปบัตรที่ปั้มว่าเสียชีวิตแล้ว แท็กซี่จอดข้างทางเบรคฝุ่นตลบ แท็กซี่ลงมาโวยเรื่องแม่อ้วกในรถ แม่ลงมาอ้วกต่อข้างนอกทุกคนขอโทษคนขับซึ่งโวยวายจะไม่ไปส่งต่อแล้ว
แท็กซี่ “ลงๆๆ ไม่ต้องทำมาหากินกันแล้ว”
แม่ “ขอโทษนะพี่ ชั้นไม่ได้ตั้งใจ”
แท็กซี่ “ซวยฉิบหาย ”
พ่อ “เลอะนิดเดียวเองพี่ ถึงบ้านเดี๋ยวผมล้างให้สะอาดเลยพี่”
แท็กซี่ “ไม่ไปแล้ว เรียกคันอื่น ”
แม่ “ไม่เป็นไรลูก เดินไปก็ได้”
ตี๋ใหญ่ “พี่แถวนี้ไปมีรถผ่านหรอกไปส่งเถอะอีกนิดเดียวก็ถึงแล้วนะพี่”
แท็กซี่ชะโงกเข้าไปดูในรถ
แท็กซี่ “ร้อยแปดเก้า”
พ่อ “ผมไหว้ละพี่ เมียผมไม่สบาย นิดเดียวจริงพี่”
แท็กซี่ปิดประตูรถที่เปิดอยู่ ทั้งหมดแม่ที่พิงรถอยู่ ตี๋ใหญ่ต้องพาหลบมา
แท็กซี่ “ร้อยเก้าเอ็ดแล้ว นิดเดียวก็เดินไปดิ ”
รถทีมอัศวินเข้ามาขวาง(อารมณ์รถพี่ต้อม หรือจี๊ป)ตำรวจนอกเครื่องแบบตปก คนกลุ่มหนึ่งลงจากรถ เดินมาที่แท็กซี่
ตปก “มีไรให้ช่วยมั้ยครับ”
แท็กซี่ “ไม่มีไรครับ รอจ่ายค่าโดยสาร”
ตปก “ลงตรงนี้ บ้านอยู่ไหน ”
ตี๋ใหญ่ “ข้างในนี่เองครับ…พี่เค้าไม่ยอมไปส่งบ้าน”
แท็กซี่ “ก็มันอ้วกใส่รถผม”
ตี๋ใหญ่ “แม่ผมไม่สบายครับ
ตปก “ขอดูบัตรด้วยทุกคนเลย และก็ขออนุญาตตรวจค้นด้วยครับ ”
ตปก เดินไปหาพ่อกระชากถุงอ้วกที่พ่อถือมาดู
ตปก “ไอ้ห่า อ้วกมึงจะถือไว้ทำไม ”
จักรแต่งตัวต่างจากปัจจุบันหน่อยใส่หมวก ยืด เกงยีนส์ ลงมามอง ตปก. ค้นตัวพ่อเจอยาเสพติด ชูให้จักรดู (ทั้งหมดนั่งลง พ่อถูกใส่กุญแจมือ)
จักร “นั่งลง..มีอีกรึเปล่า”
พ่อ “ไม่ใช่ของผมครับ ไม่ใช่”
ทุกคนหันมอง
จักร (กับตำรวจ ตปก ) “ดูในรถสิ”
ตปก.รื้อค้นแท็กซี่
แท็กซี่ “ในรถไม่มีหรอกครับพี่ ผมนึกอยู่แล้วพวกอยู่ในซอยนี้ ไว้ใจไม่ได้”
ไกลออกไปจะเห็นอัศวินออกมาจากรถ แต่เราไม่เห็นหน้าชัดนัก เพราะรถจอดอยู่ในเงามืดครึ่งคันเราจะเห็นไฟวาบของการจุดบุหรี่สูบบุหรี่เท่านั้น
จักร (กับแท็กซี่) “ไป.. มึงไปได้แล้ว”รถแท็กซี่ตะบึงออกไป
พ่อ (ยกมือไหว้) “ไม่ใช่ของผม ไม่ใช่ของผม”
ตี๋ใหญ่ “ไม่ใช่ของพ่อผมจริงๆครับพี่ อย่าจับเลยนะครับ ยามันอยู่ที่นี่ได้ไงผมไม่รู้…พี่ให้ผมทำไรก็ได้ผมยอมทุกอย่างครับ”
จักร “มึงมาเป็นสายให้กู แต่กูก็ต้องลงบันทึกประจำวันไว้ก่อน พบยาอยู่ในกระเป๋าพ่อมึง จะได้เก็บไว้เป็นหลักฐานซะหน่อย ”
รับหน้าตี๋ใหญ่ตกใจตัดไปที่อัศวิน เงยหน้ามองกับจักรอย่างพ่อใจ
คุกกลางคืน พระจันทร์ ถูกล้อมโดยลวดหนามบนกำแพงคุก
คนคุก “ผมไม่ได้ฆ่ามัน.อีฝนมันกินยาเกินยาเร่งขาว, อกฟูรูฟิต.อะไรของมันหลายอย่าง ปากซีด ผิวแห้ง แล้วมันก็นอนไหลตายพ่อแม่มันไม่เชื่อหาว่าผมวางยามันกูไม่ได้ทำมึงอีฝน(ร้องไห้ไปพูดไป คนเดียว)กูรักมึง กูคิดถึงมึง อีฝน… อย่าทำกับกูอย่างนี้พ่อแม่มึงเกลียดกู อยากให้กูติดคุกกูไม่อยากอยู่ในนี้กูไม่ผิดเอากูมาติดคุกได้ยังไง ไม่ยุติธรรม ” (ร้องไห้ฟูมฟาย เพ้อไปเรื่อย)
เนกับไซเรนพิงกรง นั่งคุยกัน เห็นอาการของคนคุกที่พร่ำเพ้ออยู่คนเดียว
เน “คนส่วนใหญ่ที่นี่ เกือบทุกคนบอกว่าตัวเองไม่ผิดทั้งนั้นแหล่ะ”
ไซเรน “มีคนที่ไม่ผิดแล้วติดคุกด้วยหรอ”
เน “ความจริงบางทีมันก็จริงจนเจ็บปวด”
ไซเรน “แล้วพี่ล่ะ …เคยเจอใครที่ไม่ได้ทำผิดจริงแต่โดนตำรวจจับไม๊
เนมองหน้าไซน
เน “มีสิ มีอยู่คนนึง เค้าคงไม่อยากทำผิดหรอก แต่คงฝืนดวงไม่ได้มั้ง”
ไซเรน “ใครหรอ”
ตี๋ใหญ่ “เป็นสาย ต้องทำยังไง”
จักร “มึงก็เริ่มจากทำเป็นไปซื้อยาก่อน แล้วก็ซื้อมากขึ้น
จากนั้นก็ขอพวกมันส่งของแลกยา แล้วก็หาข่าวส่งยาล็อตใหญ่ ให้กูซักสองสามครั้ง แล้วกูก็จะลืมคดีพ่อมึงซะ”
มอนทาจ
-ตี๋ใหญ่กลัวก่อนไปซื้อยาครั้งแรก อ้วก
-ตี๋ใหญ่โดนคนขายยาลองของเอามีดจี้ ตี๋ใหญ่ทำใจดีสู้เสือ ขอให้เสพเลย ตี๋ใหญ่สูบไอซ์ เก็กไว้จนพ้นคนขายอ้วกแตก
-ตี๋ใหญ่เมาพับอยู่
-ตี๋ใหญ่เริ่มไปรับแม่ที่โรงพยาบาลสาย
-ตี๋ใหญ่เริ่ม ส่งยาเอง
-ตี๋ใหญ่เจอเน ส่งยา ตี๋ใหญ่บอกให้เลิกซะ
-ตี๋ใหญ่มีเงินให้แม่
-สัวเริ่มใช้ไซเรนกับเนไปเอาของที่โยนมาจากนอกคุก พวกซิม และโทรศัพท์
-ไซเรนเอาทองแท่งไปใส่ในมือผู้คุม
-สัวมีอาหารดีๆกิน แบ่งให้ไซเรน กับ เน
-ไซเรนเริ่มสักบ้าง
เน “กูบอกมึงแล้ว …ถ้ามึงไม่สักนะให้เอาตีนถีบหน้าเลย … วันนั้นมึงถามกูว่าคนคุกสักทำไม … แล้วมึงอ่ะสักทำไม”
ไซเรน “ไม่รู้ดิพี่ มันเจ็บดีมั้ง(เหม่อไปแป๊บ) แล้วตัวพี่อ่ะทำผิดอะไรแล้วผิดจริงรึเปล่า ทำผิดจริงรึเปล่า”
เน “โอ๊ย… กูไม่ต้องห่วง ผิดแน่นอน!!!…เกิดมาเพื่อสิ่งนี้เลย ทั้งขายทั้งดูด ตอนนั้นมีคนเตือนกูแล้ว กูก็ไม่ฟัง นี่แหล่ะ สุดท้ายก็มาเจอกับมึงที่นี่แหล่ะ”
ไซเรน “ คนเดียวกับที่เล่าเมื่อกี้รึเปล่า”
เนไม่ตอบ แต่เป็นอันรู้กัน
ตี๋ใหญ่ “คืนนี้น่าจะเยอะ แต่ยังไม่รู้ที่ไหน”
จักร “งั้นส่งข่าวเรื่อยจะเตรียมคนไว้รอเลย”
ตี๋ใหญ่ “คราวนี้ครั้งสุดท้ายแล้วใช่มั้ย”
จักร “ก็ถ้าล็อตใหญ่จริงอย่างที่พูด”
ตี๋ใหญ่เอาน้ำให้แม่ มองดูแม่สีหน้าไม่ค่อยดี
ตี๋ใหญ่ “คืนนี้กลับดึกนะครับ (ตี๋ใหญ่บีบมือแม่) แม่ แม่รู้สึกยังไงครับ”
แม่(ฝืนยิ้มให้ลูกสบายใจ) “ไปเถอะลูกเดี๋ยวสาย”
ตี๋ใหญ่ “พ่อละครับ”
แม่ “วันนี้ทำโอกะดึกจ้ะ”
แม่กอดตี๋ใหญ่เหมือนมีลางสังหรณ์
ตี๋ใหญ่ แอบกดโทรศัพท์ ส่งข้อความเสร็จแล้วรีบปิดเครื่อง แม่ไอหนักจนทรุดลง คลานไปหาโทรศัพท์ ไอเป็นเลือด แม่พยายามโทรหาตี๋ใหญ่ แต่ปิดเครื่องตี๋ใหญ่ แอบกดโทรศัพท์ ส่งข้อความเสร็จแล้วรีบปิดเครื่องอัศวินบุกเข้ามา จับทุกคนคว่ำหน้า
สัว “ของตั้งเยอะ เราตกลงกันได้น่า”
อัศวินใส่กุญแจมือสัว พามาไกลจากคนอื่น
อัศวิน “ยังไง”
สัว “ก็ผมทิ้งของกับเงินไว้ ปล่อยผมไป”
อัศวิน “ลูกน้องคุณ ปากโป้งแน่”
สัว “ก็แล้วแต่คุณจะจัดการ ลูกน้องแค่นี้ผมหาใหม่ได้”
อัศวินมองหน้าสัว มีเสียงวอเข้ามา
ตปก. “เออ ท่านครับ”
บัญชา นำชุดเฉพาะกิจมาสมทบ เป็นการตามจับโดยไม่ได้นัดหมาย ตำรวจพูด วอ. กันระหว่างภายในและภายนอกห้อง
ตปก. พูดวอ. “ข้างในเป็นยังไงบ้างครับผม ข้างนอกมีชุดเฉพาะกิจมาสมทบครับผม”
อัศวิน “ชุดไหน ยังไม่ต้องเข้ามาตอนนี้ควบคุมสถานการณ์ได้แล้ว”
บัญชา “ผมมาจาก”(แย่งวอ. ไปพูด)
อัศวิน “มาจากไหนก็ช่างรอก่อน”
บัญชาไม่สนใจบุก สั่งให้ไปอีกทาง อัศวินมองจักร มองสัว ทุกคนคว่ำหน้าอยู่รวมทั้งตี๋ใหญ่
อัศวิน (กับสัว) “มีชุดเฉพาะกิจอยู่ข้างนอก”
สัว “ปล่อยผมไป เก็บพวกนี้ซะ ทิ้งของไว้เป็นหลักฐานนิดหน่อย”
อัศวินไขกุญแจมือสัว พามาไกลจากคนอื่น เอาตีนเขี่ยตี๋ใหญ่
อัศวิน “เฮ้ย เก็บของเร็ว แล้วเดี๋ยวนัดกัน”
ตี๋ใหญ่รีบเก็บของใส่กระเป๋า วิ่งออกไปพร้อมกับสัว เป็นเวลาเดียวกับที่บัญชาบุกเข้ามารับมุมหนึ่ง บัญชากับตปก มาหลบหลังประตูตะโกนออกไปยังไม่ทันสิ้นเสียง
บัญชา “ผมบัญชาจาก”
ตัดมาด้านในอัศวิน มองไปทางจักร และยุทธ ช่วยกันโยนปืนที่ยึดไว้ไปที่สมุนของสัว อัศวินยิงดักไปทางทิศที่บัญชาจะเข้ามาก่อน บัญชาหลบ ยังเข้ามาไม่ได้ จากมุมสูง ทั้งหมด จักร อัศวิน ทั้งตี๋ใหญ่และสัว ที่วิ่งไม่คิดชีวิตผ่านที่รกชัฏได้ยินเสียงปืนดังสนั่น ตี๋ใหญ่หยุดมอง สัวแยกไปวิ่งไปได้สักพักก็มีแสงไฟจากไฟฉายของตัวประกอบ ตำรวจวิ่งตามมาพร้อมยิงขู่ขึ้นฟ้า
อัศวิน จักร เดินออกผ่านบัญชา
อัศวิน (พูดนิ่มๆ) “เยี่ยมมาก ผมกำลังจะปลดอาวุธผู้ต้องหาได้อยู่แล้ว
ช่วยเขียนรายงานด้วยนะ ว่าการบุกของคุณทำให้เกิดการยิงต่อสู้ คนร้ายฉวยโอกาสหยิบของกลางไป ที่เหลือ(อัศวินกวาดตาไปรอบๆ) เสียชีวิตทั้งหมด ขอบคุณมาก ผลงานชิ้นโบว์แดงเลย”บัญชาหน้าเสีย มองไปรอบๆทุกคนตายจายหมด
ตปก. “จับได้ที่ป่าข้างนอกหนึ่งคน พร้อมของกลาง”
อัศวินหันขวับ กลายเป็นสัว สัวมองอัศวิน อัศวินเดินออกไปอัศวินขับรถเลาะชายป่าช้าๆ สักพักมีตี๋ใหญ่วิ่งออกมาพร้อมถุง เปิดประตูขึ้นไปในรถภาพกว้าง จากนอกรถ ไฟปืนแว๊บ เสียงดังปัง ..
จักร “เดี๋ยว”
ไซเรน “ แล้วตายมั้ย”
เนยิ้ม
รถหยุดนิดนึงประตูเปิด ร่างตี๋ใหญ่ร่วงลงพื้น .. รถวิ่งออกไป !!ถ่ายช่วงตี๋ใหญ่เบี่ยงหลังหลบปืนไว้ด้วย ตี๋ใหญ่ในสภาพเลือดโทรมข้างหนึ่งจากปืนถากหัว โซเซกลับมาจะถึงบ้านเห็นพ่อเดินมากำลังจะทัก กลับมีกลุ่มคนเปิดประตูรถออกมาล็อคพ่อเข้าไปในบ้าน จักร กับอัศวิน แบบชัดๆ
ตี๋ใหญ่กลัวตัวสั่นอยู่พักนึง ก่อนจะตัดสินใจ ตี๋ใหญ่วิ่งไปแอบดู เห็นคน (จักรเห็นยังไม่ชัด) จับพ่อกดน้ำในกาละมังกลางห้อง ตี๋ใหญ่ช็อค แต่ก็ไม่กล้าเข้าไปช่วย วิ่งหนีไปตั้งสติ (ที่เดิม) ทรุดลงร้องไห้สับสนเหมือนคนจะบ้า มีชายคนหนึ่งเดินผ่านบ้านตี๋ใหญ่ (ชายลึกลับหยุดมอง แล้วตกใจ วิ่งเข้าบ้าน) จักรเห็นจากหางตาว่ามีคนเห็นเหตุการณ์ เงยหน้าขึ้นมองเดินออกมาดู
กลุ่มอัศวินกลับไปแล้ว
ตี๋ใหญ่ค่อยเข้าไปในบ้านพบพ่อตายแล้วตี๋ใหญ่เข้าไปกอดพ่อ แล้วนึกถึงแม่ เค้าเปิดประตูเข้าไปในห้องหนึ่งพบแม่นอน มีกองเลือดจาการไอ แม่ตายแล้ว ตี๋ใหญ่คลั่งหนักเมื่อเห็นว่ามือแม่กำโทรศัพท์ ที่โทรออกเบอร์สุดท้ายหาตัวตี๋ใหญ่
ตี๋ใหญ่เอาผ้าเช็ดเลือดที่เปื้อนออก แววตาเศร้าขมขื่น (เพื่อให้หน้าสะอาดเอาไปต่อช๊อตเผาไฟ) เช็ดไปเรื่อยแววตาจะแค้นขึ้นเรื่อยๆน้ำตาหยดก็จริงแต่ลึกลงไปเต็มไปด้วยความแค้นกล้องดอลลี่ออก ผ่านช่องประตูไปเราจะเห็นตี๋ใหญ่ก้มกราบเท้าของพ่อแม่(เห็นแค่เท้า)ใกล้มือจุดไฟแช็คโยนลงพื้นไฟติดพรึบตี๋ใหญ่เดินออกข้างหลังไฟลุกโชน
สัว “ สวัสดีครับท่านอัศวิน”
อัศวิน “ ใคร”
สัว “ ถ้าไม่ผิดแผนผมคงอยู่ข้างนอกเหมือนท่านแหละครับ แต่ผมว่าเรายังทำธุรกิจของเราต่อได้นะครับ”
อัศวิน “ยังไง”
สัว “ผมอยากซื้อของผมคืน และอยากสั่งเพิ่มด้วย ถ้าท่านหาให้ผมได้”
อัศวินครุ่นคิด
น้ำผึ้ง “ ได้เอกสารมาจากเขตแล้วค่ะ”
จ่าแดง “ แต่เสียชีวิตหมดแล้ว”
น้ำผึ้ง “ มีบ้านหลังตรงข้ามที่ยังไม่ตามเจอตัวคะ อาจจะให้การเป็นประโยชน์
บัญชา “ตามต่อให้ด้วย”
บัญชาวางเอกสารตรงหน้า ไซเรนปลายตาดูแบบไม่ค่อยสนใจ จนมาสะดุดที่รูปบัตรประชาชนของตี๋ใหญ่ ไซเรนมองหน้าบัญชา
บัญชา “ พอจะคุ้นอะไรบ้างไม๊ ”
ไซเรน(พึมพำ) “ตี๋ใหญ่”
รับหน้าบัญชาประหลาดใจและมีความหวังขึ้น