“แพรรี่ ไพรวัลย์” เผยในรายการ The Ladies ผู้หญิงแถวหน้า ทางช่อง MONO29 เกี่ยวกับประเด็นการใช้ชีวิต และเมื่อไม่นานมานี้ก็ได้สึกออกมาครบ 1 ปีแล้ว ได้เจอกับเรื่องราวดราม่าเพศสภาพ ซึ่งแพรี่เองเคารพในจุดยืนของตัวเองและยังเผยถึงแนวคิดการใช้ชีวิตด้วย มีหลายประเด็นน่าสนใจ ลองไปอ่านวิธีคิดของเธอกัน
1. ตอนเด็กๆ เคยโดนดูถูก ไม่ค่อยมีสังคม ด้วยฐานะทางบ้านไม่ค่อยมีอะไร เวลาไปเล่นกับลูกคนอื่นที่เค้ามีอันจะกิน ความยากจน ความลำบาก มันคือวัคซีนที่สอนให้เราว่า ชีวิตต้องต่อสู้ ชีวิตต้องอยู่กับความจริง
2. คำชื่นชม คำนินทาเป็นสิ่งที่มาจากที่อื่น มันไม่ได้ยั่งยืน วันนึงมันก็หายไป แต่สุดท้ายคือเราที่ต้องอยู่กับตัวเรา
3. บางคนมองว่า “พระ” คืออาชีพ พอเราได้สึกออกมาแล้ว และทำงานด้วยตัวเองหารายได้จากช่องทางที่เรามีก็รู้สึกภูมิใจ เงินที่ได้มาได้มาด้วยตัวเอง ไม่ต้องให้ใครใส่ซองมาถวายเรา ได้เงินมาก้อนแรกก็ใช้หนี้เลย เพื่อให้พ่อแม่อยู่ด้วยความสบายใจ
4. ถ้าเราอยู่ได้คนเดียว แต่ญาติพี่น้องเราลำบากอยู่ ก็ไม่พ้นเราปัดความรับผิดชอบยาก ตรงนี้ถือหลักพระพุทธเจ้า การสงเคราะห์ดูแลญาติก็เป็นมงคลชีวิตอย่างนึง
5. การได้ดูแลแม่ ทำให้รู้สึกว่า สึกออกมาแล้วไม่เสียเปล่า พยายามวิธีที่ดีที่สุดให้แม่ได้เข้าถึงการรักษาที่มันดีๆ (แม่ป่วยเป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลือง) คือหน้าที่ของลูกที่ต้องทำและได้ทำ
6. ไม่เข็ดกับความรัก เข็ดเดียวที่เข็ด คือเข็ดฝัน
7. เราจะเอาแต่คนอื่นว่าไม่ได้ เขาที่ข้ามยากที่สุดคือเขาว่า ถ้าเราเอาแต่ติดกับเขาว่า ก็ไปไหนไม่ได้ ชีวิตเราก็เหมือนติดล็อคติดอะไร ฉะนั้นเราก็ต้องข้ามอันนี้ไปให้ได้ โฟกัสที่ตัวเอง ทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำ หนูโฟกัสในการแต่งแบบนี้ หนูขายของได้ ไปต่อได้ หนูเลือกที่จะเป็นแบบนี้ กับการที่ถ้าหนูกลัวคนว่าติดภาพลักษณ์อดีตคือเป็นพระก็ไม่ต้องไปไหนแล้ว มัวแต่กลัวคน หนูว่าชีวิตนี้ก็ไม่ได้ไปไหน คือคนที่เขามานินทาว่าร้ายเรา เขาก็ไม่ได้มารับผิดชอบชีวิตของเรา
8. มีพระอาจารย์ที่นับถือคือ พระอาจารย์พยอม ท่านก็จะขอว่าสึกออกไปแล้วก็ขอให้อยู่ในศีลในธรรมนะ หนูก็รับคำสั่งสอนทุกวันนี้ก็ไม่ได้เหลวแหลกเละเทะอะไรเลย
9. คุกที่ใหญ่ที่สุดที่ขังเราไว้ คือคุกที่เราคิดว่าคนอื่นจะคิดกับเรายังไง ฉะนั้นทุกคนควรออกมาจากคุกนี้ได้แล้ว
10. ใช้ชีวิตให้เต็มที่ ชีวิตมันผ่านไปเร็วมาก จะตายวันตายพรุ่งเราไม่รู้ ควรทำทุกวันให้เต็มที่ ความสุขในวันข้างหน้า ไม่มีค่าเท่ากับวันนี้ที่เราเป็น พอวันนึงเกิดอะไรขึ้นกับเราที่แก้ไขไม่ได้จะไม่รู้สึกว่าเราต้องเสียดายอะไร
